فوزهلغتنامه دهخدافوزه . [ زَ / زِ ] (اِ) فوز. پیرامون دهان را گویند از جانب بیرون . (برهان ). پوز. پوزه . فوز. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).
فیوظةلغتنامه دهخدافیوظة. [ ف ُ ظَ ] (ع مص ) مردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فیوظ. فیظ. رجوع به این کلمات شود.
فائجةلغتنامه دهخدافائجة. [ ءِ ج َ ] (ع اِ) فراخی میان هر دو بلند از زمین درشت . (منتهی الارب ). متسع مابین کل مرتفعین من غلظ او رمل . (اقرب الموارد). || ریگ توده . || گروه . (منتهی الارب ).
فاجعلغتنامه دهخدافاجع. [ ج ِ ] (ع ص ) دردناک . (آنندراج ). فجیع. || (اِ) غراب البین . (اقرب الموارد). آن قسم از زاغ که منقار و پاهای وی سرخ است . (ناظم الاطباء). زاغ دشتی . (آنندراج ). || (ص ) این کلمه برای زنان بصورت صفت بدون نشانه ٔ تأنیث بکار رود: امراءة فاجع؛ زن مصیبت زده . (آنندراج ) (ن
فاجهلغتنامه دهخدافاجه . [ ج َ / ج ِ ] (اِ) دهان دره . بیرون شدن بخارات است از راه دهن . ابونصر نصیرای بدخشانی گوید : ساقی ز شیشه ریز به ساغر شراب ناب خصم نشاط فاجه و خمیازه شد مرا.(آنندراج ).
فازه لیتلغتنامه دهخدافازه لیت . [زِ ] (اِخ ) یکی از شهرهای یونان قدیم . رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1276 شود.
تصویر فازهمیوغphase-conjugate imageواژه‌های مصوب فرهنگستانتصویری که ابیراهی آن با تداخل‌سنجی برطرف شده است
سامانۀ فازهمیوغphase-conjugate systemواژه‌های مصوب فرهنگستاندر نورشناسی، دستگاهی که در آن با استفاده از تداخل‌سنجی یا روش هندسی، ابیراهی‌های جبهۀ موج اصلاح می‌شود
مرز فازهاphase boundary2واژه‌های مصوب فرهنگستانمرز مشترک میان دو یا چند فاز از ماده، مانند گاز و مایع یا دو مایع مخلوط ناشونده
باسکلغتنامه دهخداباسک . [ س ُ ] (اِ) خمیازه و دهان دره باشدو سبب آن خواب یا خمار است . (برهان ) (هفت قلزم ) (انجمن آرای ناصری ). پاسک . دهن دره که به هندی آنرا جماهی گویند. (غیاث اللغات ). خمیازه که آنرا آسا و فاژ وفاژه نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری ). آسا. فازه . دهان دره . (فرهنگ شعوری ج <span
اسالغتنامه دهخدااسا. [ اَ ] (اِ) خمیازه و دهان دره باشد و آن بسبب خواب یا خمار یا کاهلی بهم رسد. (برهان ). آنکه دهن از هم باز شود بجمع فضلات در اجزاء یا از غلبه ٔ خواب . (مؤید الفضلاء). گشاده شدن دهان باشد بسبب خواب یا خمار و کاهلی . خامیازه . پاسک . باسک . تثاوب . فاژ. (جهانگیری ). فازه .
فازه لیتلغتنامه دهخدافازه لیت . [زِ ] (اِخ ) یکی از شهرهای یونان قدیم . رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1276 شود.
مفازهلغتنامه دهخدامفازه . [ م َ زَ / زِ ] (از ع ، اِ) مفازة. بیابان بی آب و علف . فلات بی آب . کویر. ج ، مفازات : زآنکه نامی بیند و معنیش نی چون بیابان را مفازه گفتنی . مولوی .در جهان باژگونه زین بس
