فدانلغتنامه دهخدافدان .[ ف َدْ دا ] (ع اِ) گاو نر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دو گاو قلبه ران مقرون همدیگر، ویکی را فدان نگویند. (اقرب الموارد). || ساخت آماج کشاورز. ج ، فدادین . (منتهی الارب ). آلت شخم دو گاو. جمع آن بدون تشدید اَفْدِنة و فُدُن است . (اقرب الموارد). || در مساحت چهارصد
فدانلغتنامه دهخدافدان . [ ف َدْ دا] (اِخ ) قریه ای از اعمال حران در الجزیره که گویند زادگاه ابراهیم خلیل بوده است . (از معجم البلدان ).
فدانلغتنامه دهخدافدان . [ ف ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ایراندگان بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 72 هزارگزی جنوب خاش و 28 هزارگزی خاور شوسه ٔ خاش به ایرانشهر. ناحیه ای است کوهستانی گرمسیر و دارای <span class="hl" dir="ltr"
فیضانلغتنامه دهخدافیضان . [ ف َ ی َ ] (ع مص ) بسیار شدن آب ، چندانکه روان گردد. (منتهی الارب ). لبریز شدن . (فرهنگ فارسی معین ). || لبالب رفتن رود. || آشکار کردن راز را. (منتهی الارب ). || (اِمص ) ریزش آب . || ریزش . فیض . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فیض شود.
فداگانلغتنامه دهخدافداگان . [ ف َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان کارواندر بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 57 هزارگزی جنوب باختری خاش و 5 هزارگزی شمال شوسه ٔ خاش به ایرانشهر. دارای 25 تن سکنه
فیضانفرهنگ فارسی عمید۱. فراوان شدن آب و روان گشتن آن؛ فروریختن آب از ظرفی یا از جایی از کثرت آن.۲. لبریز شدن.
ساخت آماجلغتنامه دهخداساخت آماج . (اِ مرکب ) گاوآهن . جفت . سپار. مجموع آهن جفت . فَدان . فَدّان . (منتهی الارب ).
فدادینلغتنامه دهخدافدادین . [ ف َدْ دا ] (ع ص ، اِ) ج ِ فَدّان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فَدّان شود.
ویجلغتنامه دهخداویج . [ وَ ] (ع اِ) چوب فدان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). گاوجار. (مهذب الاسماء).
حفدانلغتنامه دهخداحفدان . [ ح َ ف َ ] (ع مص ) حفده . حفود. شتابیدن . شتافتن در خدمت . (زوزنی ) (اقرب الموارد). || شتافتن مردم در خدمت . || شتافتن شتر مرغ . شتافتن شتر. (تاج المصادر بیهقی ). || رفتاریست کم از پویه ، یعنی کم از خبب . (از منتهی الارب ).
خفدانلغتنامه دهخداخفدان . [ خ َ ] (اِ) خفتان . جبه و سلاح در روز جنگ . (ناظم الاطباء). رجوع به خفتان در این لغت نامه شود.
خفدانلغتنامه دهخداخفدان . [ خ َ ف َ ] (ع مص ) تیز رفتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). خَفَد. خَفْد. رجوع به خفد در این لغت نامه شود.
سلفدانلغتنامه دهخداسلفدان . [ س ِ ] (اِ مرکب ) ظرف برای افکندن آب دهان و اخلاط سینه . (یادداشت مؤلف ).
