فرجهلغتنامه دهخدافرجه . [ ف َ رَ ج ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ییلاق بخش حومه ٔ شهرستان سنندج ، واقع در سه هزارگزی خاور سنندج و کنار شوسه ٔ سنندج به همدان . ناحیه ای است کوهستانی ، سردسیر و دارای 20 تن سکنه است . از چشمه مشروب میشود. محصول آنجا غلات است . را
فرجهفرهنگ فارسی عمید۱. فرصت پیشآمده بین دو زمان تعیین شده برای انجام کارهای معیّن؛ مهلت.۲. [قدیمی] گشادگی؛ شکاف میان دو چیز.۳. [قدیمی] رخنه؛ شکاف.۴. (اسم مصدر) [قدیمی] = فَرَج
فرجهفرهنگ فارسی معین(فُ رْ جِ) [ ع . فرجة ] (اِ.) 1 - رخنه ، شکاف ؛ ج . فُرُج . 2 - مهلت . 3 - فاصلة زاویة میان دو صفحه .
فریجیهلغتنامه دهخدافریجیه . [ ف َ جی ی َ ] (اِخ ) قسمتی از آسیای صغیر است که حدود آن متغیر بوده . (قاموس کتاب مقدس ).
فیرزهلغتنامه دهخدافیرزه . [ رُ زَ / زِ ] (اِ) مخفف فیروزه . (یادداشت مؤلف ) : کی خرند از تو فیرزه هرگزچون ببینندت ای بدیع نگار.مسعودسعد.
فرجیهلغتنامه دهخدافرجیه . [ ف َ رَ جی ی َ / ی ِ ] (اِ) نوعی جامه ٔ پشمین فراخ با آستینهای گشاده ٔ بسیار دراز که از سرانگشتان درمیگذشته و منتهاالیه یعنی دهانه ٔ آستینها بسته بوده است . (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فرجی شود.
فرجةلغتنامه دهخدافرجة. [ ف ُ / ف ِ / ف َ ج َ ] (ع اِمص ) رهایی از غم و اندوه . (منتهی الارب ). تفصی از هم و غم وخلاص از دشواری : هو لک فرجة؛ أی فرج . (اقرب الموارد). از تنگی و دشواری بیرون شدن . (غیاث ) :</s
فرجةلغتنامه دهخدافرجة. [ف ُ ج َ ] (ع اِ) رخنه و شکاف و منه : فرجةالحائط. (منتهی الارب ). در دیوار و مانند آن شکاف . || هر جای ترسناک . || جایی که مردم در مجلس وموقف باز می کنند. (از اقرب الموارد). || میانه ٔ انگشتان . (زمخشری ). || انفراج . (منتهی الارب ). هر گشادگی بین دو چیز. (اقرب الموارد)
تسهیلات فرجهدارusance facilitiesواژههای مصوب فرهنگستانتسهیلاتی با مهلت کوتاه که معمولاً نرخ بهرۀ بالاتری دارد
فرجۀ آزادfree floatواژههای مصوب فرهنگستانمدتزمانی که یک فعالیت برنامهریزیشده میتواند تأخیر داشته باشد، بیآنکه زودترین آغاز فعالیت بعدی دچار دیرکرد شود
خفرجهلغتنامه دهخداخفرجه . [خ َ رَ ج َ ] (ع اِ) حسن غذاء. || (ص ) خوش عیش . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
منفرجهلغتنامه دهخدامنفرجه . [ م ُ ف َ رِ ج َ / ج ِ ] (از ع ، ص ) منفرجة. تأنیث منفرج . رجوع به منفرج شود.- زاویه ٔ منفرجه ؛ زاویه ای که بزرگتر از زاویه ٔ قائمه باشد. (ناظم الاطباء). فرهنگستان ایران «گوشه ٔ باز» را به جای این کلمه ا
زاویه ٔ منفرجهلغتنامه دهخدازاویه ٔ منفرجه . [ ی َ / ی ِ ی ِ م ُ ف َ رِ ج َ / ج ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زاویه ای که زیادتر از نود درجه باشد. (ناظم الاطباء). چون خطی بالای خطی به نهجی کشند که مستقیم نبوده بلکه به یک طرف مائل باشد...