فرزه

farze

معنی

= فریز: ◻︎ از خانه چو رفت بر سر کوی / چون فرزه نشست بر لب جوی (نظامی: لغت‌نامه: فرزه).

جست‌وجوی دقیق

فرزه

لغت‌نامه دهخدا

فرزه . [ ف َ زَ / زِ ] (اِ) به معنی فَرَزد است که نوعی از سبزه ٔ تر و تازه باشد و آن را فریز میگویند. (برهان ). فرز.فرزد. فریز. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) : از خانه چو رفت بر سر کوی چون فرزه نشست بر لب جوی .<br

فرزه

لغت‌نامه دهخدا

فرزه . [ ف ُ زَ / زِ ] (اِ) کنار رودخانه و دریا است که محل عبور کشتیها باشد. (برهان ). رجوع به فرز و فرضة شود.

فرزه

فرهنگ فارسی عمید

= فریز: ◻︎ از خانه چو رفت بر سر کوی / چون فرزه نشست بر لب جوی (نظامی: لغت‌نامه: فرزه).

جست‌وجوی هم‌آوا

فریجیه

لغت‌نامه دهخدا

فریجیه . [ ف َ جی ی َ ] (اِخ ) قسمتی از آسیای صغیر است که حدود آن متغیر بوده . (قاموس کتاب مقدس ).

فیرزه

لغت‌نامه دهخدا

فیرزه . [ رُ زَ / زِ ] (اِ) مخفف فیروزه . (یادداشت مؤلف ) : کی خرند از تو فیرزه هرگزچون ببینندت ای بدیع نگار.مسعودسعد.

فرجیه

لغت‌نامه دهخدا

فرجیه . [ ف َ رَ جی ی َ / ی ِ ] (اِ) نوعی جامه ٔ پشمین فراخ با آستینهای گشاده ٔ بسیار دراز که از سرانگشتان درمیگذشته و منتهاالیه یعنی دهانه ٔ آستینها بسته بوده است . (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فرجی شود.

فرجه

لغت‌نامه دهخدا

فرجه . [ ف َ رَ ج ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ییلاق بخش حومه ٔ شهرستان سنندج ، واقع در سه هزارگزی خاور سنندج و کنار شوسه ٔ سنندج به همدان . ناحیه ای است کوهستانی ، سردسیر و دارای 20 تن سکنه است . از چشمه مشروب میشود. محصول آنجا غلات است . را

فرجة

لغت‌نامه دهخدا

فرجة. [ ف ُ / ف ِ / ف َ ج َ ] (ع اِمص ) رهایی از غم و اندوه . (منتهی الارب ). تفصی از هم و غم وخلاص از دشواری : هو لک فرجة؛ أی فرج . (اقرب الموارد). از تنگی و دشواری بیرون شدن . (غیاث ) :</s

جست‌وجوی متن

فرز

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (اِ.) سبزی ای که در غایت تری و طراوت باشد. فرزد، فریز، فریس ، فرزه ، پریز، فریژ و فریج نیز گفته می شود.

فرزة

لغت‌نامه دهخدا

فرزة. [ف ِ زَ ] (ع اِ) راه بر پشته . (منتهی الارب ). || شکافی که در زمین درشت بود. (اقرب الموارد).

فرزة

لغت‌نامه دهخدا

فرزة. [ ف ُ زَ ] (اِخ ) کوهی است به یمامه . (منتهی الارب ). گویا کوهی است در نزدیکی یمامه . (معجم البلدان ).

فرزة

لغت‌نامه دهخدا

فرزة. [ ف ِ زَ ] (ع اِ) پاره ٔ جداکرده از چیزی . (منتهی الارب ). قطعه ای از آنچه برکنده شده است . ج ، اَفراز، فُروز. (از اقرب الموارد از التاج ).

رأمة

لغت‌نامه دهخدا

رأمة. [ رَءْ م َ ] (ع اِ) مهره ٔ افسون برای محبت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فرزه ٔ دوستی . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌قافیه

اسفرزه

لغت‌نامه دهخدا

اسفرزه . [ اِ ف َ زَ / زِ ] (اِ) قطونا. بزرقطونا. (محمودبن عمر). اسپرزه . اسپغول . شکم پاره . قارنی یارق . اسفیوس . سبیوس . سابوس . سپیوش . اشجاره . ختل . بخدق . فسیلیون . بشولیون . بنگو. حشیشةالبراغیث . ینم . هروتوم . برغوثی . هریخم . ینمه .

اسفرزه

فرهنگ فارسی عمید

گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه‌های ریز قهوه‌ای‌رنگ و لعاب‌دار که مصرف دارویی دارد.

اسفرزه

فرهنگ فارسی معین

(اِ فَ زِ) ( اِ.) گیاهی است از تیرة بارهنگ ها، در طب قدیم به عنوان مُسَکِّن و مسهل به کار می رفت .

اسفرزه

گویش اصفهانی

تکیه ای: esbarza طاری: esbarza طامه ای: esbarza طرقی: esbarza کشه ای: esbarza نطنزی: esbarza

درپیوند

بیشتر بدانید

فرزه

farze

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

گویش اصفهانی