فسای

fasāy

معنی

۱. = فساییدن
۲. فساینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): مارفسای، مردم‌فسای.

جست‌وجوی دقیق

فسای

لغت‌نامه دهخدا

فسای . [ ف َ] (نف مرخم ) افسونگر و رام کننده . (برهان ). افسون کننده . (انجمن آرا). بصورت ترکیب با کلمات دیگر آید:- کژدم فسای ؛ آنکه به افسون کژدم را بند کند : زآنکه زلفش کژدم است و هرکه را کژدم گزدمرهم آن زخم را کژ

فسای

فرهنگ فارسی عمید

۱. = فساییدن۲. فساینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): مارفسای، مردم‌فسای.

جست‌وجوی هم‌آوا

فسائی

لغت‌نامه دهخدا

فسائی . [ ف َ ] (ص نسبی ) منسوب به فسا. (یادداشت بخط مؤلف ). اهل شهر فسا. رجوع به فسا و فسایید شود.

فسیا

لغت‌نامه دهخدا

فسیا. [ ] (اِ) اسم عبرانی قاقله است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). برومی زفت است . (فهرست مخزن الادویه ).

فسا

لغت‌نامه دهخدا

فسا. [ ] (اِ) به سریانی استخوان ثمر است . (فهرست مخزن الادویه ). هسته ٔ میوه .

فسا

لغت‌نامه دهخدا

فسا. [ ف َ ] (اِخ ) شهری است که مرکز شهرستان فسا و از قدیمترین شهرهای ایران است . بنای آن در زمان ساسانیان نهاده شده و اکنون تمام شهرستان دارای 170هزار تن سکنه است . از خرابه های شهر قدیمی فسا تپه ای به نام تل ضحاک در دوهزارگزی شهر کنونی باقی

فسا

لغت‌نامه دهخدا

فسا. [ ف َ ] (اِخ ) نام یکی از بخشهای چهارگانه ٔ شهرستان فسا که جمعیت این بخش روی هم در حدود پنجاه هزارتن و محصول عمده ٔ آنجا غله ، پنبه ، حبوبات و در بعضی از قراء خرماست . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

جست‌وجوی مشابه

فساینده

لغت‌نامه دهخدا

فساینده . [ ف َ ی َ دَ / دِ ] (نف ) فسای . افسون گر و رام کننده . (برهان ) : به چاره گری زیرک هوشمندفسون فساینده را کرد بند.نظامی .

فسایی

لغت‌نامه دهخدا

فسایی . [ ف َ ] (ص نسبی ) منسوب به شهر فسا. (یادداشت بخط مؤلف ). فسوی . فساوی . رجوع به این کلمات شود.

فساییدن

لغت‌نامه دهخدا

فساییدن . [ ف َ دَ ] (مص ) فسونگری کردن . (انجمن آرا). افسون کردن و رام نمودن . (برهان ). || مالیدن و رام کردن . (انجمن آرا). افساییدن . در این معنی مصحف فسانیدن و مشتق از فسان به معنی حجرالمسن است .

فساینده

فرهنگ فارسی عمید

۱. رام‌کننده.۲. = افسونگر: ◻︎ به چاره‌گری زیرک و هوشمند / فسون فساینده را کرد بند (نظامی۵: ۸۵۹).

فساییدن

فرهنگ فارسی عمید

۱. افسون کردن؛ جادو کردن.۲. رام کردن.

جست‌وجوی متن

چشم فسا

لغت‌نامه دهخدا

چشم فسا. [ چ َ / چ ِ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) چشم فسای . رجوع به چشم فسای شود.

یاسمن

لغت‌نامه دهخدا

یاسمن . [ س َ م َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان فسارود بخش داراب شهرستان فسای استان فارس . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

چرخ سای

لغت‌نامه دهخدا

چرخ سای . [ چ َ ] (نف مرکب ) چرخ ساینده . ساینده ٔ چرخ . فلک سای . آسمان سای : بس دل که چرخ سای و ستاره فسای بودچرخش کمین گشاد و ستاره کمان کشید.خاقانی .

حبسگاه

لغت‌نامه دهخدا

حبسگاه . [ ح َ] (اِ مرکب ) محبس . زندان . سجن . دوستاق : وز بهر حبس گاه چو مارم همی فسای . مسعودسعد.یارب از این حبسگاه باز رهانش که هست شروان شرالبلاد خصمان شرالدواب . خاقانی .که خود ز

یعقوب

لغت‌نامه دهخدا

یعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن سفیان بن جوان فارسی فسوی ، مکنی به ابویوسف . از بزرگترین حافظان حدیث و از شهر فسای ایران بود. در حدود سی سال برای طلب حدیث جلای وطن کرد و از بیش از هزار تن از اهل حدیث روایت نمود و به سال 277 هَ . ق . در بصره درگذشت

جست‌وجوی هم‌آغاز

فساینده

لغت‌نامه دهخدا

فسایی

لغت‌نامه دهخدا

فسایی . [ ف َ ] (ص نسبی ) منسوب به شهر فسا. (یادداشت بخط مؤلف ). فسوی . فساوی . رجوع به این کلمات شود.

فساییدن

لغت‌نامه دهخدا

فساینده

فرهنگ فارسی عمید

۱. رام‌کننده.۲. = افسونگر: ◻︎ به چاره‌گری زیرک و هوشمند / فسون فساینده را کرد بند (نظامی۵: ۸۵۹).

فساییدن

فرهنگ فارسی عمید

۱. افسون کردن؛ جادو کردن.۲. رام کردن.

جست‌وجوی هم‌قافیه

چشم افسای

لغت‌نامه دهخدا

چشم افسای . [ چ َ / چ ِ اَ ] (نف مرکب ) چشم افسا. رجوع به چشم افسا شود.

چشم فسای

لغت‌نامه دهخدا

چشم فسای . [ چ َ / چ ِ ف َ/ ف ِ ] (نف مرکب ) بمعنی افسونگر چشم زخم باشد. (برهان ) (ناظم الاطباء).کسی که افسون چشم زخم کند. (فرهنگ نظام ). چشم افساینده . چشم افسای . افسون کننده ٔ چشم بد.

ستاره فسای

لغت‌نامه دهخدا

ستاره فسای . [ س ِ رَ / رِ ف َ ] (نف مرکب ) افسون کننده ٔ ستاره . تسخیر کننده ٔستاره . که ستاره ای را رام و مطیع سازد : بس دل که چرخ سای و ستاره فسای بودچرخش کمین گشاد و ستاره کمان کشید.خا

مارافسای

لغت‌نامه دهخدا

مارافسای . [ اَ ] (اِخ ) حوا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مارافسای میان او بد و جامی به هر دو دست گرفته . (التفهیم ). سیزدهم صورت حوا، ای مارافسای . (التفهیم ). رجوع به حواء (صورت فلکی ) شود.

مارافسای

لغت‌نامه دهخدا

مارافسای . [ اَ ] (نف مرکب ) بمعنی مارافسان است . (برهان ). مارافسا. (از ناظم الاطباء).مُعَزِّم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : زمان کینه ورش هم به زخم کینه ٔ اوست به زخم مار بود هم زمان مارافسای . عنصری .دو مارافس

درپیوند

بیشتر بدانید

فسای

fasāy

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا