فشاردنلغتنامه دهخدافشاردن . [ ف ِ دَ ] (مص ) فشردن . (آنندراج ). افشردن . (فرهنگ فارسی معین ) : هر گلی پژمرده میگردد ز دهرمرگ بفشارد همه در زیر غن . رودکی .یکی دست بگرفت و بفشاردش پی و استخوانها بیازاردش . ف
غوره فشاردنلغتنامه دهخداغوره فشاردن . [ رَ / رِ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) غوره افشردن . گریان ساختن خود. گریه کردن : ز دست ساقی دولت شراب ناب بنوش حسود خام طمع میفشار گو غوره .بد
پای فشاردنلغتنامه دهخداپای فشاردن . [ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) ثبات کردن . پای افشردن . پافشاری کردن . سخت ایستادن . استواری و ثبات قدم ورزیدن . ایستادگی کردن در سودا. (برهان ). ایستادگی کردن در کاری : لشکر دیلم در آن حادثه پای بیفشردند. (ت
ران فشاردنلغتنامه دهخداران فشاردن . [ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) ران افشردن . ران فشردن . کنایه از برانگیختن و تیز کردن اسب : یکی [ یک تیر ] در کمان راند و بفشارد ران نظاره بگردش سپاه گران . فردوسی .و رجو
غوره فشاردنلغتنامه دهخداغوره فشاردن . [ رَ / رِ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) غوره افشردن . گریان ساختن خود. گریه کردن : ز دست ساقی دولت شراب ناب بنوش حسود خام طمع میفشار گو غوره .بد
پای فشاردنلغتنامه دهخداپای فشاردن . [ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) ثبات کردن . پای افشردن . پافشاری کردن . سخت ایستادن . استواری و ثبات قدم ورزیدن . ایستادگی کردن در سودا. (برهان ). ایستادگی کردن در کاری : لشکر دیلم در آن حادثه پای بیفشردند. (ت
ران فشاردنلغتنامه دهخداران فشاردن . [ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) ران افشردن . ران فشردن . کنایه از برانگیختن و تیز کردن اسب : یکی [ یک تیر ] در کمان راند و بفشارد ران نظاره بگردش سپاه گران . فردوسی .و رجو
پای فشردنلغتنامه دهخداپای فشردن . [ ف َ / ف ِ ش ُدَ ] (مص مرکب ) پای فشاردن . پا فشاردن . پا فشردن .
افضاخلغتنامه دهخداافضاخ . [ اِ ] (ع مص ) بوقت فشاردن رسیدن عنقود. (منتهی الارب ). بوقت فشاردن رسیدن عنقود که خوشه ٔ انگور و جز آن باشد. (ناظم الاطباء).وقت فشردن رسیدن خوشه ٔ انگور. (از اقرب الموارد).
غوره فشردنلغتنامه دهخداغوره فشردن . [ رَ / رِ ف َ / ف ِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) غوره افشردن . غوره فشاردن . رجوع به همین ترکیب شود.
عصارلغتنامه دهخداعصار. [ ع ُ ](ع اِ) آنچه به فشاردن برآید مانند آب و مایع و جز آن . (منتهی الارب ). آنچه خارج شود از آنچه فشرده شود.(از اقرب الموارد). عُصارة. و رجوع به عصارة شود.
دندان افشاردنلغتنامه دهخدادندان افشاردن . [ دَ اَ دَ ] (مص مرکب ) دندان فشردن . مقاومت و پافشاری کردن : مادرش زره بر وی راست می کرد...و می گفت دندان افشار با این فاسقان تا بهشت یابی چنانکه گفتی به پالوده خوردن فرستد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 178).
غوره فشاردنلغتنامه دهخداغوره فشاردن . [ رَ / رِ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) غوره افشردن . گریان ساختن خود. گریه کردن : ز دست ساقی دولت شراب ناب بنوش حسود خام طمع میفشار گو غوره .بد
پای فشاردنلغتنامه دهخداپای فشاردن . [ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) ثبات کردن . پای افشردن . پافشاری کردن . سخت ایستادن . استواری و ثبات قدم ورزیدن . ایستادگی کردن در سودا. (برهان ). ایستادگی کردن در کاری : لشکر دیلم در آن حادثه پای بیفشردند. (ت
افشاردنلغتنامه دهخداافشاردن . [ اَ دَ ] (مص ) شپلیدن . (از آنندراج ). فشار دادن . (ناظم الاطباء) : بمستی و بهشیاری بگاه خواب وبیداری همی تا از منش پالان و افسارست افشارم . سوزنی .آرزو دارم که در آغوش تنگ آرم تراهرقدر افشرده ای دل
بیفشاردنلغتنامه دهخدابیفشاردن . [ ی َ دَ ] (مص ) افشاردن . افشردن . فشردن : هر اسبی که رستم کشیدیش پیش به پشتش بیفشاردی دست خویش . فردوسی .رجوع به افشاردن و افشردن شود.