فصحلغتنامه دهخدافصح . [ ف َ ](ع ص ) زبان آور. ج ، فصاح . (منتهی الارب ). || (اِمص ) بیان . (از اقرب الموارد). || (مص ) سخت روشن گردیدن کسی را صبح و چیره شدن روشنی بر کسی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گشاده سخن و درست مخارج گردیدن . (منتهی الارب ). فصاحت . رجوع به فصاحت شود. || زبان
فصحلغتنامه دهخدافصح . [ ف ِ ] (اِخ ) عید ترسایان . (منتهی الارب ). در یونانی پاسخا و اصل آن کلمه ای عبری است به معنی عبور و آن نام عیدی است که یهودان گیرند به یاد عبور از بحر احمر و به یاد فرشته ای که به شب خروج آنان از مصر همه ٔ نوزادان آن شب را از قبطیان بکشت و نوزادان سبطی را زیانی نرساند
فصحفرهنگ فارسی عمید۱. در یهودیت، عید یادبود خروج بنیاسرائیل از مصر؛ فطیر.۲. در مسیحیت، روز یادبود صعود حضرت عیسی؛ عید پاک.
فسحلغتنامه دهخدافسح . [ ف َ ] (ع اِ) چک مسافران که از سلطان گیرند. (منتهی الارب ). جوازمانندی برای سفر. (از اقرب الموارد). || (مص ) فراخ گردانیدن جهت کسی جای را. (منتهی الارب ). فراخ کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادراللغه ٔ زوزنی ). جای بازکردن برای کسی در مجلس . (از اقرب الموارد). || چک نو
فسحلغتنامه دهخدافسح . [ ف ِ ] (اِخ ) فصح . (فرهنگ فارسی معین ). از اعیاد مسیحی ها و یهود است . رجوع به فصح شود.
فسحلغتنامه دهخدافسح . [ ف ُ ] (ع ص ) رجل فسح ؛ مرد گشاده سینه . (منتهی الارب ). واسعالصدر. (اقرب الموارد).
فسحلغتنامه دهخدافسح . [ ف ُ س ُ ] (ع ص ) جای فراخ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مَفارةٌ فُسُح ٌ؛ بیابان وسیع. (از اقرب الموارد).
فصحالغتنامه دهخدافصحا. [ ف ُ ص َ ] (ع ص ،اِ) فصحاء. گشاده زبانان : همه ٔ فصحا پیش او سپر بیفکندند. (تاریخ بیهقی ). رجوع به فصاء شود.
فصحاءلغتنامه دهخدافصحاء. [ ف ُ ص َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فصیح . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فصحا و فصیح شود.
فسحلغتنامه دهخدافسح . [ ف ِ ] (اِخ ) فصح . (فرهنگ فارسی معین ). از اعیاد مسیحی ها و یهود است . رجوع به فصح شود.
فصحالغتنامه دهخدافصحا. [ ف ُ ص َ ] (ع ص ،اِ) فصحاء. گشاده زبانان : همه ٔ فصحا پیش او سپر بیفکندند. (تاریخ بیهقی ). رجوع به فصاء شود.
فصحاءلغتنامه دهخدافصحاء. [ ف ُ ص َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فصیح . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فصحا و فصیح شود.
متفصحلغتنامه دهخدامتفصح . [ م ُ ت َ ف َص ْ ص ِ ] (ع ص ) فصیح و زبان آور و سخن آرا. (از منتهی الارب ). || کسی که به زحمت و تکلف فصاحت نماید. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).
مفصحلغتنامه دهخدامفصح . [ م ُ ص ِ ] (ع ص ) هر چیز واضح و آشکار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). پیدا. آشکار. (از آنندراج ). || یوم مفصح ؛ روز بی ابر و بی سرما. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد).
افصحلغتنامه دهخداافصح . [ اَ ص َ ] (اِخ ) میرمحمدعلی از شعرای هندوستان بود و به سال 1150 هَ . ق . درگذشت . رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
افصحلغتنامه دهخداافصح . [اَ ص َ ] (ع ن تف ) فصیح تر در بیان و سخن آرایی . (ناظم الاطباء). سخن گوی تر و تیززبان تر. (آنندراج ). زبان آورتر. گشاده سخن تر. گویاتر. اَذرَع . تیززبان تر. (از یادداشت مؤلف ): هو افصح منی لساناً... (قرآن 34/28). - <span class="h
تفصحلغتنامه دهخداتفصح . [ ت َ ص َ ] (اِخ ) دوم پادشاهان 15:16 بگمان «کاندر» در موقع تفسیح حالیه که در جنوب نابلس می باشد، واقع بوده است لکن سایرین گمان برده اند که در نزدیکی رود اردن یا در نزدیکی ترصه بوده است . (قاموس کتاب م