فظاظتلغتنامه دهخدافظاظت . [ ف َ ظَ ] (ع اِمص ) درشتخویی : سلطان سعید را از فظاظت خوئی و درشتی عادت وخامت حاصل آمد. (جهانگشای جوینی ). رجوع به فظاظة شود.
فظاظتفرهنگ فارسی معین(فَ ظَ) [ ع . فظاظة ] 1 - (مص ل .) درشت خوی و بد زبان شدن . 2 - (اِمص .) درشت خویی ، بدزبانی .
غلاظةلغتنامه دهخداغلاظة. [ غ ِ ظَ ] (ع مص ) به معانی غِلظَة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به غلظة شود. || (اِمص ) فظاظت . درشتی . (صراح ) (مهذب الاسماء).
درشتخوییلغتنامه دهخدادرشتخویی . [ دُ رُ ] (حامص مرکب ) حالت درشتخو. درشت خو بودن . فَظاظة. (دهار). فظاظت . خشونت . تندخوئی و کج خلقی . (ناظم الاطباء) : غایت نادانی است ... معاشقت زنان به درشتخویی . (کلیله و دمنه ).درشتخویی و بدعهدی از تو نپْسندندکه خوب منظری و دلفر
غلظةلغتنامه دهخداغلظة. [ غ َ ظَ ] (ع مص ) درشت شدن . سطبر گردیدن . (از المنجد). مقابل نازکی و رقت . (ازاقرب الموارد). غِلظَة. غُلظَة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِمص ) درشتی و بدخویی و بدزبانی . فظاظت . (اقرب الموارد). || گندگی . سطبری . درشتی . خلاف رقت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). غ
بت نرسهلغتنامه دهخدابت نرسه . [ ] (اِخ ) صاحب محاسن اصفهان گوید به روایت حمزه ٔ اصفهانی نام بخت نصر در اصل بت نرسه بن ویوبن گودرز بوده است که عراق و شام و جزائر را بدستان دستان (کذا ؟) بود و مصر و بربر را از قبل لهراسف ملک مرزبان و پهلوان و مقام او در هیبت و غلبه وسطوت و فظاظت شوکت بر جهان و جها
