لغتنامه دهخدا
فقنس . [ ف َ ن ُ ] (معرب ، اِ) پرنده ٔ بزرگ که چهل سوراخ بر نوک دارد و همه ٔ الحان مطربه از آن برآیدو بر سر کوهی شود و هیمه گرد کند و چهل روز بر فرازآن نشیند و با اصوات خوش بر خود نوحه سراید و سپس بالها برهم زند و از آن آتش در هیمه افتد و وی را بسوزد و از خاکستر وی مرغی چون و