فنک

fanak

معنی

۱. پستانداری گوشتخوار و کوچک‌تر از روباه با گوش‌های دراز و پوست قرمز.
۲. پوست این جانور که برای دوختن لباس استفاده می‌شود.

جست‌وجوی دقیق

فنک

لغت‌نامه دهخدا

فنک . [ ] (اِ) جزئی است از ده هزار جزء شبانروز. (کشاف اصطلاحات الفنون ).

فنک

لغت‌نامه دهخدا

فنک . [ ف َ ] (اِ) جانوری است . فنگ زالو. رجوع به فنگ شود.

فنک

لغت‌نامه دهخدا

فنک . [ ف َ ] (اِ) هندوانه ٔ ابوجهل . (فرهنگ فارسی معین ). حنظل . حرمل . (فهرست مخزن الادویه ) : تلخی خصمش ار به شهد رسدباز نتوان شناخت شهد از فنک . فرخی .رجوع به فنگ شود.

فنک

فنک . [ ف َ ] (ع اِ) درو بن مردم . (منتهی الارب ). || شگفتی . (از اقرب الموارد). || (مص ) ستم کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ستیهیدن . (منتهی الارب ). || چیره شدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دروغ گفتن . (منتهی الارب ). در اقرب الموارد این معنی برای مصدر فنوک

فنک

لغت‌نامه دهخدا

فنک . [ ف َ ن َ ] (اِ)گونه ای روباه کوچک اندام که بنام روباه خالدار نیز موسوم است . قدش کوتاه و پوستش قرمز و پشتش دارای موهایی است که انتهای آنها سفید است . قارساق . (فرهنگ فارسی معین ). نام جانوری باشد بسیارموی که از پوستش پوستین سازند، و بعضی گویند نوعی از پوست باشد که آن ا

جست‌وجوی هم‌آوا

چفنک

لغت‌نامه دهخدا

چفنک . [ چ ُ / چ َ ن َ ] (اِ) مرغی است درازگردن که آن را کاروانک خوانند. (برهان ).کاروانک و بوتیمار. (ناظم الاطباء). چفتگ . چکرنه . مرغ درازگردنی که غالباً در کنار آب نشیند و او را با چرغ و باز شکار کنند. و رجوع به چفتک و چکرنه شود.

فنیق

لغت‌نامه دهخدا

فنیق . [ ف َ ] (اِخ ) قریه ٔ بزرگی است از قرای مرو. (معجم البلدان ).

فنق

لغت‌نامه دهخدا

فنق . [ ف ُ ن ُ ] (ع ص ) جاریة فنق ؛ دختر نازپرورده ٔ نازک اندام . || ناقة فنق ؛ شتر ماده ٔ جوانه ٔ فربه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ، اِ) ج ِ فنیق . (منتهی الارب ). اقرب الموارد در این مورد به سکون ثانی ضبط کرده است .

فنیق

لغت‌نامه دهخدا

فنیق . [ ف َ ] (ع ص ) گشن نیکو و نجیب که بجهت نجابت و کرامت نرنجانند آن را و سوار نشوند بر آن .ج ، فنق . جج ، افناق . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

فنیک

لغت‌نامه دهخدا

فنیک . [ ف َ ] (ع اِ) کرانه ٔ زنخ ، یا بسوی عنفقة، یا فراهم آمدنگاه هر دو زنخ . || استخوان کله که منتهای ستردن موی سر است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مغزه ٔ مرغ . (منتهی الارب ). || سنگ سیاه . (بحر الجواهر). || (ص ) پای مال . (یادداشت مؤلف ) (از بحر الجواهر).<b

جست‌وجوی مشابه

فنکد

لغت‌نامه دهخدا

فنکد. [ ف َ ک َ ] (اِخ ) از قرای نسف . (معجم البلدان ).

فنکدی

لغت‌نامه دهخدا

فنکدی . [ ف َ ک َ ] (ص نسبی ) منسوب به فنکد که از قرای نسف است . (سمعانی ).

فنکی

لغت‌نامه دهخدا

فنکی . [ ف َ ن َ ] (حامص ) فنک بودن . مانند فنک شدن یا بودن . به کنایت ، لطافت . لطیف و نرم بودن : ای که خرچنگ و خارپشتی توصدفی آید از تو نه فنکی .انوری .

فنکی

لغت‌نامه دهخدا

فنکی . [ ف َ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب به فنک که از قرای سمرقند است . (سمعانی ).

فنک داشتن

لغت‌نامه دهخدا

فنک داشتن . [ ف َ ن َ ت َ ] (مص مرکب ) فنک به تن داشتن . فنک پوشیدن . فنک پوش بودن : چون شد هوا سنجاب گون گیتی فنک دارد کنون در طارم آتش کن فزون ، روباه خزران بین در او.خاقانی .

جست‌وجوی متن

فنه

لغت‌نامه دهخدا

فنه . [ ف َ ن َ / ن ِ ] (اِ) فنک . آس . قرساق . (یادداشت مؤلف ). رجوع به فنگ شود.

احمد

لغت‌نامه دهخدا

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد فناکی . یکی از فقها. رجوع بتاج العروس ماده ٔ فنک شود.

سبیجه

لغت‌نامه دهخدا

سبیجه . [ ] (اِ) از کتاب حدود العالم که بسال 372 هَ .ق . تألیف شده چنان استنباط می شود که سبیجه نوعی حیوان است از قبیل سمور و سنجاب و فنک و جز آن : و از این ناحیت [ تغزغز ] مشک بسیار خیزد و روباه سیاه و سرخ و ملمع و م

آس

لغت‌نامه دهخدا

آس . (ع اِ) حیوانی که پوست و موئی نرم دارد و از آن پوستین کنند و نوک دم آن سیاه است . قاقم . || فنک . فنه . فرسان . (زمخشری ).

فرسان

لغت‌نامه دهخدا

فرسان . [ ف َ ] (اِ) نام جانوری است که از پوست آن پوستین سازند. (برهان ). فنک . فنه . آس . (یادداشت به خط مؤلف ). هر جانوری که از پوست آن پوستین سازند. (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آغاز

فنک داشتن

لغت‌نامه دهخدا

فنک پوش

لغت‌نامه دهخدا

فنک پوش . [ ف َ ن َ ] (نف مرکب ) آنکه جامه از پوست فنک به تن دارد. فنک پوشنده . فنک پوشیده : چو درویشی ، به درویشان نظر به کن که جرم خودبه عوری کرد عوران را فنک پوش زمستانی . خاقانی .صبح فنک پوش را ابر زره در قبا<b

فنک عارض

لغت‌نامه دهخدا

فنک عارض . [ ف َ ن َ رِ ] (ص مرکب ) آنکه صورتش لطیف و درخشان بود چون پوست فنک . زیباروی . لطیف روی : ساقیان ترک فنک عارض قندزمژگان کز رخ و زلف حبش با خزر آمیخته اند. خاقانی .رجوع به فنک شود.

فنکد

لغت‌نامه دهخدا

فنکد. [ ف َ ک َ ] (اِخ ) از قرای نسف . (معجم البلدان ).

فنکدی

لغت‌نامه دهخدا

فنکدی . [ ف َ ک َ ] (ص نسبی ) منسوب به فنکد که از قرای نسف است . (سمعانی ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

چفنک

لغت‌نامه دهخدا

بافنک

لغت‌نامه دهخدا

بافنک . [ ف َ ] (اِ) بافنگ . یک قسم جانوری چارپا که خز نیز گویند. (ناظم الاطباء). و رجوع به بافنگ شود.

عفنک

لغت‌نامه دهخدا

عفنک . [ ع َ ف َن ْ ن َ ] (ع ص ) بسیار احمق و نادان . (از اقرب الموارد). عَفیک . رجوع به عفیک شود.

کَپَنک،کفنک

گویش تهرانی

ردای گشاد بلند نمدی بی آستین ساربانها و چوپانها

تفنک

گویش مازنی

زیرانداز کوچک

درپیوند

بیشتر بدانید

فنک

fanak

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش تهرانی

گویش مازنی