فهیهلغتنامه دهخدافهیه . [ ف َ ] (ع ص ) عاجز و درمانده به سخن : سفیه فهیه ؛ نادان و عاجز. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فههلغتنامه دهخدافهه . [ ف َ هَِ ه ْ ] (ع ص ) درمانده به سخن . (منتهی الارب ). رجوع به فَه ّ و فهیه شود.
فههلغتنامه دهخدافهه . [ ف ِ هََ / هَِ ] (اِ) چوبی که کشتی بانان بدان کشتی رانند. پاروی کشتی . (فرهنگ فارسی معین ).
فهةلغتنامه دهخدافهة. [ ف َهَْ هََ ] (ع ص ) مؤنث فَه ّ. || (اِمص ) درماندگی به سخن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (مص ) فراموش کردن چیزی را. (منتهی الارب ). رجوع به فَه ّ شود.
فیعةلغتنامه دهخدافیعة. [ ف َ ع َ ] (ع اِ) اول کار و آغاز آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). فیع. رجوع به فیع شود.
یفعةلغتنامه دهخدایفعة. [ ی َ ف َ ع َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ یافع. (منتهی الارب ) (تاج العروس ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به یافع شود. || (ص ) کودک بالیده ، لایثنی و لایجمع. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
فههلغتنامه دهخدافهه . [ ف َ هَِ ه ْ ] (ع ص ) درمانده به سخن . (منتهی الارب ). رجوع به فَه ّ و فهیه شود.
تفهیهلغتنامه دهخداتفهیه . [ ت َ ] (ع مص ) درمانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). کند گردانیدن از سخن گفتن . (زوزنی ). درمانده گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).