فؤوجلغتنامه دهخدافؤوج . [ ف ُ ئو ] (ع مص ) دمیدن بوی مشک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || جوشیدن دیگ . (منتهی الارب ). || خون برآوردن زخم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || فراخ شدن تاراج . (منتهی الارب ).
فوج فوجلغتنامه دهخدافوج فوج . [ ف َ ف َ / فُو فُو ] (ق مرکب ) رجوع به همین ترکیب ذیل کلمه ٔ فوج شود.
پیفوزلغتنامه دهخداپیفوز. [ پ َ / پ ِ] (اِ مرکب ) پوزه . پوز. بتفوز. رجوع به پتفوز شود. غمامة؛ پیفوز بند. (صراح ). رجوع به پتفوز بند شود.
فواظلغتنامه دهخدافواظ. [ ف ُ ] (ع مص ) مردن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). در اقرب الموارداین مصدر بدون الف ضبط شده است . رجوع به فوظ شود.
فوجلغتنامه دهخدافوج . [ ف َ ] (ع اِ) گروه . ج ، فؤوج ، افواج .جج ، افاوج ، افاویج . (منتهی الارب ). جماعت مردم یا جماعتی که بشتاب گذرد : و رأیت الناس یدخلون فی دین اﷲ افواجا (قرآن 2/110)؛ یعنی گروهی پس از گروه دیگر. (از اقرب الموارد