فینهلغتنامه دهخدافینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) کلاه سرخ منگوله دار عثمانیان . فس . فیس . کلاه پشمین ، غالباً سرخ یا سفید و رنگ دیگرکه مصریان و بعض هندیان بر سر گذارند و سابقاً ترکان عثمانی بر سر میگذاشتند. (از فرهنگ فارسی معین ).
فینهفرهنگ فارسی معین(نِ یا نَ) (اِ.) کلاهی پشمی سرخ (غالباً) که مصریان و بعضی هندیان (سابقاً ترکان عثمانی ) بر سر می گذارند.
فنحلغتنامه دهخدافنح . [ ف َ ] (ع مص ) کم از سیری خوردن آب را. (منتهی الارب ). آب نوشیدن اسب کمتر از سیری . (اقرب الموارد).
فنعلغتنامه دهخدافنع. [ ف َ ن َ ] (ع مص ) فزون و بسیار گردیدن مال کسی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || بالیدن . || (اِمص ) نیکویی . (منتهی الارب ). || جوانمردی و مردمی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فزونی . (منتهی الارب ). فضل کثیر. (اقرب الموارد). || نشر آوازه ٔ نیک . || (اِ) ت
فنیعلغتنامه دهخدافنیع. [ ف َ ] (ع ص ) خداوند شتران بسیار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خداوند مال بسیار. (از اقرب الموارد).
فنهلغتنامه دهخدافنه . [ ] (اِ) نام نوایی که مطربان زنند. (یادداشت مؤلف ) : بامدادان بر چکک زن ، چاشتگاهان بر شخج نیم روزان بر لبینا، شامگاهان بر فنه .منوچهری .
دفینهلغتنامه دهخدادفینه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (از ع ، اِ) دفینة. مالی که در زمین دفن کرده باشند. (غیاث ). ثقل . گنج . خزانه . (یادداشت مرحوم دهخدا). گنجینه . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به دفینة شود : مغفل ... گفت بیا تا از آن دفینه چیزی ب
شلفینهلغتنامه دهخداشلفینه . [ ش َ / ش ُ ن َ / ن ِ ](اِ) شلفه . (ناظم الاطباء). شرم زنان را گویند و به ضم اول هم گفته اند. (آنندراج ) (برهان ). بمعنی شلفیه است . (فرهنگ جهانگیری ). رجوع به شلفه و شلفیه شود.
سفینهلغتنامه دهخداسفینه . [ س َ ن َ ] (ع اِ) کشتی بدان جهت که روی آب را میخراشد. (منتهی الارب ). کشتی . ج ، سفائن ، سفون ، سَفین ، سُفُن . (آنندراج ) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کشتی دریا. (غیاث ) (دهار) : اسب من در شب دوان همچون سفینه در خلیج من بر او ث
مفینهلغتنامه دهخدامفینه . [ م ُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) مف دار. بچه ای که مفش پشت لبش سرازیر است . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمالزاده ). مفو. مفی . آنکه آب بینی وی پیوسته روان باشد.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مفی شود.
فرفینهلغتنامه دهخدافرفینه . [ ف َ ن َ ] (معرب ، اِ) تخمی باشد که آن را خرفه گویند. (برهان ). فرفخ . فرفه . فرفهن . فرفین . فرفینا. پرپهن . رجوع بدین مدخل ها شود.