لغتنامه دهخدا
کابوک . (اِ) کابک . جای مرغ خانگی بود. (لغت فرس ). آشیانه ٔ مرغان . || چیزی که مانند زنبیل در میان خانه بیاویزند تا کبوتر بچه در آن کند. (لغت فرس ) : چون بچه ٔ کبوتر منقار سخت کردهموار کرد موی (؟) و بیوگند موی زرد کابوک را نشاید (نپاید؟ نخو