قاتمهلغتنامه دهخداقاتمه . [ م َ /م ِ ] (ترکی ، اِ) رشته ای از موی خشن بافته . طنابی است از موی . بز مو. تاب . ثناء. ثنایه . رجوع به همین کلمه شود. نوعی رسن از پشم خشن تافته باریکتر از طناب .
قاتمهفرهنگ فارسی معین(مَ یا مِ) [ تر. ] (اِ.) 1 - موی دم و یال اسب و استر. 2 - رشته و طنابی که از موی دم و یال اسب و استر بافند؛ بزمو، تاب .
کاتمةلغتنامه دهخداکاتمة. [ ت ِ م َ ] (ع ص ) کاتم . رجوع به کاتم شود. کمان از چوب ناشکافته . کمان سوفار ناکرده . (منتهی الارب ).
قاتمه تابلغتنامه دهخداقاتمه تاب . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) آنکه قاتمه تابد. موتاب . موی تاب . رجوع به قاتمه شود.
قاتمه تابلغتنامه دهخداقاتمه تاب . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) آنکه قاتمه تابد. موتاب . موی تاب . رجوع به قاتمه شود.
بزمولغتنامه دهخدابزمو. [ ب ُ ] (اِ مرکب ) موی بز. قاتمه (ترکی ). ریسمانی که از موی بز کنند. رجوع به بزموی شود.
ثناءلغتنامه دهخداثناء. [ ث ِ ] (ع اِ) رسن از پشم یا موی یا از غیر آن . ثنایة. قاتمه . || هر تاهی از رَسَن . لا. تو. || پای بند یا زانو بند شتر. || دوم . || ثناء دار؛ پیش در سرای و صحن خانه . فناء آن . || ج ِ ثنی ؛ شتران نر در سال ششم درآمده .
قاتمه تابلغتنامه دهخداقاتمه تاب . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) آنکه قاتمه تابد. موتاب . موی تاب . رجوع به قاتمه شود.