قاقله

qāqol[l]e

معنی

= هل١

جست‌وجوی دقیق

قاقله

لغت‌نامه دهخدا

قاقله . [ ق ُ ل َ ] (اِخ ) نام شهری بپادشاهی جاوه و عود. قاقلی منسوب بدان جا است و فیل در آنجا بسیارباشد و عود قاقلی را در آنجا بجای هیمه سوزند و با تجار یک فیل بار آن به جامه ای مبادله کنند و جامه ای از پنبه در قاقله گرانتر از جامه ٔ ابریشمی است . رجوع به ترجمه ٔ فارسی ابن ب

قاقله

فرهنگ فارسی عمید

= هل١

جست‌وجوی هم‌آوا

کوچکله

لغت‌نامه دهخدا

کوچکله . [ ک َ ل ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان پایروند که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه واقع است و 190 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

کوکله

لغت‌نامه دهخدا

کوکله . [ کو / ک َ / کُو ک ِ / ک َ ل َ / ل ِ ] (اِ) مرغی است تاجدار که آن را شانه سر گویند و مرغ سلیمان همان است و به عربی هدهد خوانند، و بر

قوقلة

لغت‌نامه دهخدا

قوقلة. [ ق َ ق َ ل َ ] (ع مص ) بالا رفتن بر کوه . (از اقرب الموارد). بالا رفتن و برآمدن بر کوه . (ناظم الاطباء).

کاکله

لغت‌نامه دهخدا

کاکله . [ ک ُ ل َ ] (اِخ ) ابن محمودبن محمد. او راست «الامثلةالشرطیة فی تحریرالوثائق الشرعیة». کشف الظنون . (ذیل الامثلةالشرطیة...).

کاکله

لغت‌نامه دهخدا

کاکله . [ ک ُ ل َ ] (اِخ ) نام مبارزی بوده است ایرانی از فرزندان تور. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : که آمد به نزدیک او کاکله ابا لشکری چون هزبر یله .فردوسی .

جست‌وجوی مشابه

قاقله ٔ صغار

لغت‌نامه دهخدا

قاقله ٔ صغار. [ ق ُ ل َ / ل ِ ی ِ ص ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) و نیز آن را شُمشُر و شوشمر و خیربوا و هیل بوا و هال بواو هیل انثی به هندی گجراتی الایچی و چهونی الایچی نامند و آن ثمر نباتی است که در ملعیار در کوه موسوم به هیلی و نواحی آن بهم م

قاقله ٔ کبار

لغت‌نامه دهخدا

قاقله ٔ کبار. [ ق ُ ل َ / ل ِی ِ ک ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قاقله ٔ کبار را قاقله ٔ ذکر و هیل ذکر و قاقله ٔزنجی و به هندی بری الایچی نامند و آن ثمر درختی است بقدر دو سه ذرع و یک ساق دارد و برگ آن شبیه ببرگ انار و ریحان و گل آن سفید ریزه ما