لغتنامه دهخدا
قبط. [ ق ِ ] (اِخ ) گروهی از مردم مصر. (منتهی الارب ). گروهی از مردم مصر که آباء و اجدادشان در مصر بوده بخلاف سبط که از اولاد یعقوب در آنجا نشو و نما یافتند. (آنندراج ). اهل مصر را گویند به لغت عبری و یکی از ایشان را قبطی خوانند. (برهان ). copte</sp