لغتنامه دهخدا
قبقاب . [ ق َ ] (ع ص ، اِ) نیک دروغ گوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مرد بسیارسخن یا بیهوده گوی . || شتر غرنده و جوشان و خروشان . || کس زن . || کس فراخ بسیارآب . || نعل چوبین . || مهره ای که بدان جامه را جلا دهند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (اِ صوت ) آواز
