قشری

qešri

معنی

۱. [مجاز] کسی که به ظاهر احکام دین توجه دارد، به باطن امر توجه نمی‌کند، و تٲویل و قیاس را در امر دین روا نمی‌دارد.
۲. بدون دقت و تٲمل؛ سطحی.

مترادف

۱. سطحی، ظاهری
۲. خشکهمقدس، خشک
۳. پوستی، لایهای

جست‌وجوی دقیق

قشری

لغت‌نامه دهخدا

قشری . [ ق ِ ] (ص نسبی ) نسبت است به قشر. || آنکه تنها به ظواهر قرآن و حدیث و اوامر و نواهی گوش دارد و تأویل و قیاس و امثال آن را در امر دین روا ندارد. و از کلمه ٔ ظاهری گاه همین معنی اراده کنند. رجوع به قِشر شود.

قشری

لغت‌نامه دهخدا

قشری . [ ق ِ ] (ع اِ) پوست منجمد بالای شیر است که به فارسی سرشیر و چربه ٔ شیر نامند و به هندی ملایی . (فهرست مخزن الادویه ).

قشری

لغت‌نامه دهخدا

قشری . [ ق ُ ش َ ری ی ] (ص نسبی ) نسبت است به قشیر، چنانکه در کتاب دارقطنی آمده است . (لباب الانساب ). رجوع به قشیر و قشر [ ق ُ ش َ ] شود.

قشری

فرهنگ فارسی عمید

قشری

دیکشنری فارسی به انگلیسی

fundamentalist

جست‌وجوی هم‌آوا

اختروَش

quasar

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جِرم ستاره‏مانندی به درخشندگی یک کهکشان که عموماً در فاصلۀ بسیار زیادی از زمین قرار دارد و تصور می‏شود هسته‏های درخشان کهکشان‌های فعال و دوردست باشد

قیسری

لغت‌نامه دهخدا

قیسری . [ ق َ س َ ری ی ] (ع ص ، اِ) بزرگ . کلان . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || نوعی از گوه گردان . (منتهی الارب ). نوعی از جُعَل . (از اقرب الموارد). || شتر کلان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شتر سالخورده . (منتهی الارب ). ج ، قیاسر، قیاسره . (منتهی الارب ) (

قیصری

لغت‌نامه دهخدا

قیصری . [ ق َ / ق ِ ص َ ] (ص نسبی ) منسوب به قیصر. سلطنتی . پادشاهی . (فرهنگ فارسی معین ) : درخت ترنج از بر و برگ رنگین حکایت کند کله ٔ قیصری را. ناصرخسرو.عقل و دین و ملک و دولت با

قیصری

لغت‌نامه دهخدا

قیصری . [ ق َص َ ] (اِخ ) داودبن محمودبن محمد قرمانی رویم نزیل مصر. عالم محقق و از اکابر عرفا و صوفیه ٔ اواسط قرن هشتم هجری است . او راست : 1 - شرح فصوص الحکم محیی الدین عربی . 2 - مطلع خصوص الکلم فی معانی فص