قص

qas[s]

معنی

۱. بریدن موی یا ناخن.
۲. (ادبی) در عروض، اسقاط حرف دوم متحرک از رکن چنان‌که متفاعلن مفاعلن شود.

جست‌وجوی دقیق

قص

لغت‌نامه دهخدا

قص . [ ق َ ] (اِخ ) نام شهری است نزدیک مکران بر ساحل بحر هند. این شهر دارای قرا و توابع بسیاری است و مردمی دارد نادان و بت پرست . (نخبةالدهر دمشقی ص 170).

قص

قص . [ ق َص ص ] (ع مص ) برگفتن قصه . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل ). || برگفتن . (تاج المصادر بیهقی ): قص علیه الخبر و الرؤیا؛ حدث بهما علی وجههما. (اقرب الموارد). || پیدا و نمایان گردیدن بار و آبستنی آن . || باردار گردیدن . || قریب به مرگ رسیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ):

قص

لغت‌نامه دهخدا

قص . [ ق َص ص ] (معرب ، اِ) جص . (دزی ج 2). گچ .

قص

دیکشنری عربی به فارسی

چيدن , علف چيدن , چمن را زدن , توده يونجه يا کاه , لوله دخول وخروج هوا در زير دريايي , لوله مخصوص تنفس در زير اب , با لوله تنفس زير ابي رفتن

قص

دیکشنری عربی به فارسی

چيدن مو , چيدن پشم گوسفند وغيره , بريدن , شکاف دادن , قيچي کردن , اسباب برش قيچي , ماشين برش

جست‌وجوی هم‌آوا

بوزون X

boson X

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← بوزون اَبَرسنگین

راهبُرد پیشگامی در کاهش هزینه

cost leadership strategy

واژه‌های مصوب فرهنگستان

راهبردی برای کاهش هزینه‌های عملیاتی در فضای رقابتی

کش کش کش

لغت‌نامه دهخدا

کش کش کش . [ ک ِ ک ِ ک ِ / ک ُ ک ُ ک ُ ] (صوت ) آوازی که بدان سگ را بر سگی یا بر غریبی آغالند. (یادداشت مؤلف ) . || کلمه ای است که برای آرام کردن طفل شیرخواره ٔ گریان و خوابانیدن او گویند و عرب بیسک و ویسک گوید. (یادداشت مؤلف ).

کش کش

لغت‌نامه دهخدا

کش کش . [ ک ُ ک ُ ] (صوت )کلمه ای که بدان سگ را بر مهاجمی (آدمی یا حیوان دیگر) برانگیزند و تحریک کنند و برآغالند و آن ممکن است مخفف کوش کوش امر از کوشیدن باشد یا امر از کشتن .

کش کش

لغت‌نامه دهخدا

کش کش . [ ک َ ک َ ] (اِ) آنکه در پاره ای از اراضی کم آب چون کرمان آب را با آلتی مخصوص بجریان آرد. (یادداشت مؤلف ). || (ق مرکب ) خوش خوش . باکشی : دجله ززلفش مشکدم زلفش چو دال دجله خم نازک تنش چون دجله هم کش کش خرامان دیده ام .<p class="aut

جست‌وجوی مشابه

قصب قصب

لغت‌نامه دهخدا

قصب قصب . [ ق َ ص َ ق َ ص َ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان میش ماده را خوانند. (منتهی الارب ). من اسماء الاصوات تدعی بها النعجة. (اقرب الموارد).

قصا

لغت‌نامه دهخدا

قصا. [ ق ُ ] (اِخ ) نام پشته ای است در یمن . (معجم البلدان ).

قصب

لغت‌نامه دهخدا

قصب . [ ق َ ص َ ] (ع اِ) کِلک . قلم . || نی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). لیث گوید هر نبات که میان او تهی و راست قامت و او را پیوندها باشد عرب او را قصب گوید و به پارسی نی باشد. دوس گوید بعضی از وی آن است که میان تهی نباشد و از او نیزه سازند و آنچه میان تهی بود

قصعة

لغت‌نامه دهخدا

قصعة. [ ق َ ص ِ ع َ ] (ع ص ) مؤنث قصع.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قَصِع شود.

قصایا

لغت‌نامه دهخدا

قصایا. [ ق َ ] (ع ِ اِ) ج ِ قصیة. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به قصیة شود.

جست‌وجوی متن

چیدن مو

دیکشنری فارسی به عربی

قص

چیدن پشم گوسفند وغیره

دیکشنری فارسی به عربی

قص

اسباب برش قیچی

دیکشنری فارسی به عربی

قص

ماشین برش

دیکشنری فارسی به عربی

قص

علف چیدن

دیکشنری فارسی به عربی

قص

جست‌وجوی هم‌آغاز

قصا

لغت‌نامه دهخدا

قصا. [ ق ُ ] (اِخ ) نام پشته ای است در یمن . (معجم البلدان ).

قصب

لغت‌نامه دهخدا

قصب الجیب

لغت‌نامه دهخدا

قصب الجیب . [ ق َ ص َ بُل ْ ج َ ] (ع اِ مرکب ) قصب الجب . قصب الحبیب . قسب الجیب . قصب انجیر. گوته شاعر آلمانی در یکی از اشعارش بدین مضمون :آگاه باش باید خامه ای پدید آید که در جهان شیرینی را بپراکند، و کاش قلم من همه ٔ زیبایی ها را می پراکند!از عبارات معروف سعدی الهام گرفته

قصر عسل

لغت‌نامه دهخدا

قصر عسل . [ ق َ رِ ع ِ ] (اِخ ) قصری است به بصره . (معجم البلدان ).

قصعة

لغت‌نامه دهخدا

قصعة. [ ق َ ص ِ ع َ ] (ع ص ) مؤنث قصع.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قَصِع شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

درداقص

لغت‌نامه دهخدا

درداقص . [ دُق ِ ] (ع اِ) کناره ٔ زیرین از گردن . یا استخوانی کوچک در مغز سر. ج ، درداقصات . (منتهی الارب ). درداقس ..

دوقص

لغت‌نامه دهخدا

دوقص . [ ق ُ ] (ع اِ) به لغت اهل مغرب پیاز را گویند و به عربی بصل خوانند.(برهان ). بصل است . (اختیارات بدیعی ) (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). به ضم اول و ضم قاف . (که برهان می گوید) غلط است بلکه به فتح دال و فتح فاء است نه ضم قاف . (یادداشت مؤلف با توجه به ضبط قاموس ). رجوع به دوفص ش

حد ناقص

لغت‌نامه دهخدا

حد ناقص . [ ح َدْ دِ ق ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) (اصطلاح منطق ) تعریفی که بفصل قریب تنها یا با جنس بعید باشد مانند تعریف انسان به ناطق یا جسم ناطق . (تعریفات جرجانی ص 57). رجوع به قول شارح شود.

حبرقص

لغت‌نامه دهخدا

حبرقص . [ ح َ ب َ ق َ ] (ع ص )شتر نر ریزه . || مرد کوتاه خردجثه ٔ ردی وبرپیچان ِ درهم شده گوشت . || (اِ) بچه ٔ حرقوص ، و آن جانوری است چون کیک جهنده . (منتهی الارب ).

داءالرقص

لغت‌نامه دهخدا

داءالرقص . [ ئُرْ رَ ] (ع اِ مرکب ) قطرب .

درپیوند

بیشتر بدانید

قص

qas[s]

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

دیکشنری عربی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا