قطانلغتنامه دهخداقطان . [ ق َطْ طا ] (اِخ ) احمدبن حسن . از محدثان مشایخ شیخ صدوق است . (ریحانة الادب ).
قطانلغتنامه دهخداقطان . [ ق َطْ طا ] (اِخ ) احمدبن محمدبن احمد. از علمای عامه است . (ریحانة الادب ).
قطانلغتنامه دهخداقطان . [ ق َطْ طا ] (اِخ ) احمدبن محمدبن عبداﷲ. از محدثان و علمای عامه است . (ریحانة الادب ).
قطانلغتنامه دهخداقطان . [ ق َطْ طا ] (اِخ ) احمدبن محمدبن عمار. از محدثان و علمای عامه است . (ریحانة الادب ).
قطانلغتنامه دهخداقطان . [ ق َطْ طا ] (اِخ ) احمدبن محمدبن یحیی . از محدثان و علمای عامه است . (ریحانة الادب ).
کتانلغتنامه دهخداکتان . [ ک َت ْ تا / ک َ ] (ع اِ) نباتی است بقدر ذرعی ، ساق و برگش باریک و گلش لاجوردی است و پوست وی را همچون پنبه ریسند و جامه اش معتدل است در گرمی و سردی و خشکی و به اندام نچسبد و رافع حرارت و باعث تقلیل خوی است . (از منتهی الارب ). اعشی ال
قیطانلغتنامه دهخداقیطان . [ ق َ / ق ِ ] (اِ) نوعی ریسمان که از ابریشم بافند و برای برشته کردن دانه های تسبیح و امثال آن بکار میرود. رشته از چند ریسمان بهم بافته که بر حاشیه ٔ جاجیم دوزند و دگمه و مادگی از آن کنند و بند سبحه از آن سازند. آنندراج در کلمه ٔقیطون
کپیتانلغتنامه دهخداکپیتان . [ ک َ ] (فرانسوی ، اِ) ناخدای کل در کشتیهای جنگی قدیم . || کاپیتان . کاپیتن . درجه ای از درجات لشکری معادل با سروان (اصطلاح امروزی ) و سلطان (اصطلاح سابق ). و رجوع به کاپیتن شود. || ریش سفید صاحب اختیار مهمات پادشاه فرنگ و کسی که از جانب پادشاه فرنگ داروغه ٔ بندرعباس
کتانلغتنامه دهخداکتان . [ ک ِ ] (موصول + ضمیر) مخفف که تان . مرکب از «که » + «تان » (ضمیر شخصی متصل دوم شخص جمع که حالت مفعولی و اضافه پیدا می کند : بی علم بر عمل چو خران می چرارویدزیرا کتان زجهل هوی مقتدا شده ست . ناصرخسرو.نگر کتا
کتانلغتنامه دهخداکتان . [ ک ُت ْ تا ] (ع اِ) جانورکی است سرخ و گزنده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
قطانقانیلغتنامه دهخداقطانقانی . [ ق ُ ] (ص نسبی ) نسبت است به قُطانقان . (اللباب ). رجوع به قطانقان شود.
قطانقانیلغتنامه دهخداقطانقانی . [ ق ُ ](اِخ ) شادی بن علی . از راویان است . وی از عبداﷲبن عثمان و حامدبن آدم و جز ایشان روایت کند. (اللباب ).
قطانقولغتنامه دهخداقطانقو. [ ق َ ] (اِخ ) دهی از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع در 29500 گزی شمال باختری قره آغاج و 4000 گزی جنوب شوسه ٔ مراغه به میانه . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن معتدل مالاریایی ا
قطانةلغتنامه دهخداقطانة. [ ق َ ن َ ] (اِخ ) شهری است به جزیره ٔ صقلیّه (سیسیل ) که گروهی از شهداء تابعین در حدود سی تن در مقبره ٔ شرقی آن به خاک رفته اند. و بین قطانة و قصریانه در مشرق جزیره قبر اسدبن حارث صاحب اسدیات در فقه است . وی از بزرگان نویسندگان به شمار آید. (معجم البلدان ).
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) ابن قطان . رجوع به ابن قطان و رجوع به هبةاﷲبن فضل بن قطان ... شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن قطان ، معروف به ابن قطان . فقیه شافعی . رجوع به ابن قطان ابوالحسین شود.
ابوالحسینلغتنامه دهخداابوالحسین . [ اَ بُل ْ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن قطان . رجوع به ابن قطان ابوالحسین احمد... شود.
حسینلغتنامه دهخداحسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن یحیی بن عیاش قطان مکنی به ابوعبداﷲ. رجوع به قطان شود.
قطانقانیلغتنامه دهخداقطانقانی . [ ق ُ ] (ص نسبی ) نسبت است به قُطانقان . (اللباب ). رجوع به قطانقان شود.
قطان جقلغتنامه دهخداقطان جق . [ ق ُ ج ُ ](اِخ ) دهی است از دهستان گل تپه ٔ فیض اﷲبیگی بخش مرکزی شهرستان سقز واقع در 45 هزارگزی خاور سقز و 10 هزارگزی خاور قلعه کهنه . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است . سکنه ٔ آن <
قطانقانیلغتنامه دهخداقطانقانی . [ ق ُ ](اِخ ) شادی بن علی . از راویان است . وی از عبداﷲبن عثمان و حامدبن آدم و جز ایشان روایت کند. (اللباب ).
قطانقولغتنامه دهخداقطانقو. [ ق َ ] (اِخ ) دهی از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع در 29500 گزی شمال باختری قره آغاج و 4000 گزی جنوب شوسه ٔ مراغه به میانه . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن معتدل مالاریایی ا
حسن قطانلغتنامه دهخداحسن قطان . [ ح َ س َ ن ِ ق َطْ طا ] (اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم بن احمد مکنی به ابوعلی عین الزمان مروزی بخاری . پزشک و منجم و لغوی بود (465 - 548 هَ . ق .). او راست : «العروض » و «مشجر نسب ابیطالب » و کیهان شنا
حسین قطانلغتنامه دهخداحسین قطان .[ ح ُ س َ ن ِ ق َطْ طا ] (اِخ ) ابن محمد شافعی . درگذشته ٔ پیرامن 420 هَ . ق . او راست : المطارحات للامتحان . (هدیة العارفین ج 1 ص 308). و رجوع به ابوعبداﷲ شود.<br
حسین قطانلغتنامه دهخداحسین قطان . [ ح ُ س َ ن ِ ق َطْ طا ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن یزیدبن ازرق رقی مالکی معروف به جصاص محدث و جهانگرد و مصنف بود و در دمشق از هشام بن عمار و دیگران حدیث شنود و در 310 هَ . ق . 922/ م . درگذشت . (تاریخ اب
حقطانلغتنامه دهخداحقطان . [ ح ِ ق ِطْ طا ] (ع ص ، اِ) مرد کوتاه . حقطانة. (منتهی الارب ). قصیر. (اقرب الموارد).
