قعدهفرهنگ فارسی معین(قُ دَ یا دِ) [ ع . قعدة ] (اِ.) 1 - آن چه که روی آن نشینند از قبیل زین و غیره . 2 - مرکب که بر آن سوار شوند.
کعدةلغتنامه دهخداکعدة. [ ک َ دَ ] (ع اِ) سرپوش شیشه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
قحدةلغتنامه دهخداقحدة. [ ق َ ح َ دَ ] (ع اِ) بُن کوهان . || کوهان . || میان تهیگاه کوهان . ج ، قِحاد و اَقحُد. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
قحدةلغتنامه دهخداقحدة. [ ق َ دَ ] (ع ص ) بزرگ کوهان . (منتهی الارب ) (آنندراج ): ناقة قحده ؛ شتر بزرگ کوهان . (منتهی الارب ).
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ دَ ] (ع اِ) برای مره . (اقرب الموارد). || آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : یرتفع [ نبات الزقوم ] نحو قعدة الانسان و اکثر و اقل . (ابن بیطار). رجوع به قِعْدة شود. || مَرکب انسان . (اقرب الموارد). || گستر
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ ع َ دَ ] (ع اِ) هوده یا مرکبی است دیگر مر زنان را. (منتهی الارب ). مرکبی است مردم را. (اقرب الموارد). || گستردنی . (منتهی الارب ). طنفسة. (اقرب الموارد). || (اِخ ) خوارج که از نصرت علی سرپیچی کردند. (یادداشت مؤلف ).
مقتعدلغتنامه دهخدامقتعد. [ م ُ ت َع ِ ] (ع ص ) قعده سازنده شتر را. (آنندراج ). شبانی که شتر قعده را برای خود نگاه می دارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اقتعاد شود.
مقعدهلغتنامه دهخدامقعده . [ م َ ع َ دَ ] (ع اِ) دبر و کون . (ناظم الاطباء): کسی را که مقعده بیرون آمده باشد سود دارد. (الابنیه چ دانشگاه ص 24). تراک مقعده را به هم فراز آرد. (الابنیه ایضاً، ص 32). بلیلج ... معده را قوی گرداند