قنوت

qonut

معنی

۱. (فقه) دعایی که در رکعت دوم نماز پس از حمد و سوره، با دست‌های رو به‌صورت خوانده می‌شود.
۲. [قدیمی] خواندن دعا.

جست‌وجوی دقیق

قنوت

لغت‌نامه دهخدا

قنوت . [ ق ُ ] (ع مص ) فرمانبرداری کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و از این معنی است قول خداوند تعالی : القانتین و القانتات . (منتهی الارب ). || خاموش بودن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سکوت کردن . || بازماندن در سخن . (منتهی الارب ). امساک در کلام . (از اقرب ا

قنوت

فرهنگ فارسی عمید

۱. (فقه) دعایی که در رکعت دوم نماز پس از حمد و سوره، با دست‌های رو به‌صورت خوانده می‌شود.۲. [قدیمی] خواندن دعا.

قنوت

فرهنگ فارسی معین

(قُ) [ ع . ] (اِمص .) 1 - تواضع ، فرمان برداری . 2 - قیام در نماز.

جست‌وجوی هم‌آوا

کنود

لغت‌نامه دهخدا

کنود. [ ک َ ] (ع ص ) ناسپاس . (غیاث )(ترجمان القرآن ) (منتهی الارب ). ناسپاس . مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد) (دهار). حق نشناس . آنکه کفران نعمت کند. نمک کور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ناسپاس . حق نشناس . کافرنعمت

کنود

لغت‌نامه دهخدا

کنود. [ ک ُ ] (ع مص ) ناسپاسی کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِمص ) ناسپاسی . (غیاث ). ناسپاسی و حق ناسپاسی . (فرهنگ فارسی معین ) : جزاء جحود سزای کفر و کنود او تا ابدالاَّبدین بدو می رسانند.

قنود

لغت‌نامه دهخدا

قنود. [ ق ُ ] (اِ) کسی را گویند که در کار و گفتار غره شود و دلیر گردد. (برهان ). مصحف فنود. و در جهانگیری فقط فنود ذکر شده . (حاشیه ٔ برهان چ معین ).

قنود

لغت‌نامه دهخدا

قنود. [ ق ُ ](ع اِ) ج ِ قند. (اقرب الموارد). رجوع به قند شود.

قنوط

لغت‌نامه دهخدا

قنوط. [ ق َ ] (ع ص ) نومید. قانط. قَنِط. (اقرب الموارد) : و ان مسه الشر فیؤس قنوط. (قرآن 49/41).

جست‌وجوی متن

دس دله دئا

گویش مازنی

قنوت

يَقْنُتْ

فرهنگ واژگان قرآن

اطاعت خاضعانه كند (از قنوت و قنوت به معناي اطاعتی است که با خضوع و فروتنی همراه باشد. جزمش به دليل شرط شدن براي بعد از خود مي باشد )

ﭐقْنُتِي

فرهنگ واژگان قرآن

مطيع و خاضع شو-فروتنانه به عبادت بپرداز (از قنوت و قنوت به معناي اطاعتی است که با خضوع و فروتنی همراه باشد)

قَانِتٌ

فرهنگ واژگان قرآن

مطيع و فرمانبردار- عبادتگر(کلمه قانت اسم فاعل از مصدر قنوت است وقنوت به معناي اطاعتی است که با خضوع و فروتنی همراه باشد )

قَانِتُونَ

فرهنگ واژگان قرآن

مطيعان و فرمانبرداران-عبادتگران(کلمه قانت اسم فاعل از مصدر قنوت است وقنوت به معناي اطاعتی است که با خضوع و فروتنی همراه باشد )

درپیوند

بیشتر بدانید

قنوت

qonut

معنی

جست‌وجوی دقیق

قنوت

لغت‌نامه دهخدا

قنوت

فرهنگ فارسی عمید

قنوت

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

کنود

لغت‌نامه دهخدا

کنود

لغت‌نامه دهخدا

قنود

لغت‌نامه دهخدا

قنود

لغت‌نامه دهخدا

قنوط

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دس دله دئا

گویش مازنی

يَقْنُتْ

فرهنگ واژگان قرآن

ﭐقْنُتِي

فرهنگ واژگان قرآن

قَانِتٌ

فرهنگ واژگان قرآن

قَانِتُونَ

فرهنگ واژگان قرآن