ترجمه مقاله

قوال

qavvāl

کسی که در محافل به آواز خوش اشعار بخواند؛ آوازه‌خوان؛ نغمه‌گر.

خواننده، سرودخوان، سرودگو، مطرب

کوپال

لغت‌نامه دهخدا

کوپال .(اِ) لخت آهنین بود، تازیش عمود است . (لغت فرس اسدی ). عمود و گرز آهنین را گویند. (برهان ). به معنی گرزو عمود باشد و به بای عربی معنی آن روشن تر شود یعنی کوبنده ٔ بال و بازو و به قانونی که در فارسی رسم است یک با را حذف کرده کوب بال را کوبال گویند . (آنندراج ). گوپال . ک

حسن قوال

لغت‌نامه دهخدا

حسن قوال . [ ح َ س َ ن ِ ق َوْ وا ] (اِخ ) خواننده ای بود در دربار معین الدین پروانه حاکم روم که او را بدرخواست فخرالدین عراقی نزد او فرستاد و فخر غزلها درباره ٔ او گفته است که یکی از آنها چنین آغاز شود:ساز طرب عشق که داند که چه سازدکز زخمه ٔ او نه فلک اندر تک و تاز ا

مقوال

لغت‌نامه دهخدا

مقوال . [ م ِق ْ ] (ع ص ) مرد بسیارگوی . (دهار). نیکوسخن یا تیززبان بسیارگوی . مذکر و مؤنث در آن یکسان است و گویند رجل مقوال و امراءة مقوال . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). خوش بیان و گشاده زبان : امراءة مقوال و مقول ؛ زن نیکوسخن و گویند زن زبان آور بسیارگوی . (از اقرب ال

ترجمه مقاله