لادگر

لغت‌نامه دهخدا

لادگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه چینه کشد. آنکه دیوار برآرد. بنّا : نارون درختی باشد سخت و بیشتر راست بالا و چوب او از سختی که بودبیشتر به دست افزار لادگران کنند. (لغت نامه ٔ اسدی ).

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لادر. (اِخ ) از شهرهای مکران . میان آن و سیستان سه روزه راه است . (معجم البلدان ). محلی به مشرق لارستان .

لغت‌نامه دهخدا

لاذر. (اِخ ) از شهرهای مکران و میان آن و سیستان سه روزه راه است . (معجم البلدان ).

لغت‌نامه دهخدا

لاضیر. [ ض َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ) (از: لا + ضمیر) به معنی باکی نیست و ضرری نیست . لاضیر علیکم ؛ ای لاضَرَر فی تأخیر الصلوة بالنّوم . (منتهی الارب ) : قالوالاضیر انا الی ربنا منقلبون . (قرآن 50/26)؛ (یعنی باکی نیست و پر

فرهنگ فارسی عمید

هواپیمای بی‌موتور.

دیکشنری فارسی به انگلیسی

glider

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. بناگر، بنیادگر، پاخیرهزن، لادگر، گلکار، ۲. معمار، والادگر ۳. سازنده

لغت‌نامه دهخدا

گر. [ گ َ ] (پسوند) مرادف گار باشد، همچون : آموزگار و آموزگر که از هر دو معنی فاعلیت مفهوم میگردد. (برهان ). استعمال این لفظ در چیزی کنند که جعل جاعل را تصرف در هیئت آن چیز باشد، چون : شمشیرگر و زرگر مجاز است ، زیرا که جعل و جاعل را در ذات زر و آهن هیچ وضع نیست از جواهر الحرو

لغت‌نامه دهخدا

پولادگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه پولاد سازد. توسعاً آهنگر : بدان دست بردند آهنگران چو شد ساخته کار گرز گران پسند آمدش کار پولادگرببخشیدشان جامه و سیم و زر. فردوسی .بفرمود خسرو [کی خسرو] بپولادگرکه بند گر

لغت‌نامه دهخدا

والادگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) والادگر = والاذگر، از: والاد + گر (پسوند شغل و مبالغه ). (حاشیه ٔ دکتر معین بر برهان قاطع). بنا. (برهان قاطع) (آنندراج )(ناظم الاطباء). عمارت کننده . (برهان قاطع). || بعضی دیوارساز و دای گر را گفته اند و آن شخصی باشد که دیوار گلی را چینه بر بالای هم

فرهنگ فارسی عمید

کسی که آلات و ابزاری از پولاد می‌سازد.

فرهنگ فارسی عمید

بنّایی که دیوار گلی چینه‌چینه می‌سازد؛ بنّا؛ معمار.

دیکشنری فارسی به انگلیسی

steelworker