لافیدن

lāfidan

۱. لاف‌ زدن؛ دعوی بی‌اصل‌ کردن: ◻︎ با خرابات‌نشینان ز کرامات ملاف / هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد (حافظ: ۲۵۸).
۲. خودستایی کردن.