فرهنگ فارسی عمید
۱. درختی کوتاه با گل‌های ریز سفید شبیه گل باقلا که بیشتر در هندوستان به ثمر می‌رسد و از سه‌سالگی به بار می‌نشیند.۲. میوۀ این درخت که کوچک، صنوبری، و به اندازۀ بند انگشت است با پوست تیره‌رنگ و دانه‌های خوش‌بو که برای خوش‌بو ساختن برخی از خوراکی‌ها به کار می‌رود؛ لاچی؛ خیربوا؛ شوشمیر.
