لشکرپناهلغتنامه دهخدالشکرپناه . [ ل َ ک َ پ َ ] (ص مرکب ) ملجاء سپاه : شماساس کین توز لشکرپناه که قارن بکشتش به آوردگاه . فردوسی .گزین کیانی و پشت سپاه نگهدار ایران و لشکرپناه . فردوسی .پدر جستی ای گرد
خوزانلغتنامه دهخداخوزان . [ ] (اِخ ) نام پهلوانی معروف است که خوزان اصفهان آبادکرده ٔ اوست . (انجمن آرای ناصری ). در آنندراج آمده : پهلوانی بوده است از ایران از چاکران کیخسروبن سیاوش : بیک دست مر طوس را کرد جای منوشان و خوزان فرخنده رای . ف
نگونسار کردنلغتنامه دهخدانگونسار کردن . [ ن ِ ک َ دَ ](مص مرکب ) وارونه آویختن . آویزان کردن : بریده سرش را نگونسار کردتنش را به خون غرقه بر دار کرد. فردوسی .فرامرز را زنده بر دار کردتن پیلوارش نگونسار کرد. فردوسی
کین توزلغتنامه دهخداکین توز. (نف مرکب ) این لغت مرکب است از کین و توز به معنی کینه کش و صاحب کینه که تلافی کننده ٔ بدی باشد، چه کین به معنی کینه و توز به معنی کشیدن آمده است . (برهان ) (آنندراج ). کینه کش و صاحب کینه و تلافی کننده ٔ بدی . (ناظم الاطباء). انتقام گیرنده . منتقم . (فرهنگ فارسی معین
پناهلغتنامه دهخداپناه . [ پ َ ] (اِ) حمایت . (برهان قاطع). پشتی . زنهار. زینهار. امان . حفظ. کنف . (زمخشری ). ذَرا. ضَبع. ظل ّ. دَرف . خُفرة. خفارة. جِنح . جَناح . (منتهی الارب ) : هر آنکس که در بارگاه تواندز ایران و اندر پناه تواندچو گستهم و شاپور و چون ان
دژم شدنلغتنامه دهخدادژم شدن . [ دُ ژَ / دِ ژَ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) اندوهناک و افسرده و گرفته و اندوهگین شدن : چو گودرز آن سوک شهزاده دیددژم شد چو آن سرو آزاده دید. فردوسی .سپهبد ز گفتار او شد دژم ه