لعبهفرهنگ فارسی معین(لُ بَ) [ ع . لعبة ] 1 - (اِمص .) بازی . 2 - (اِ.) نوبت بازی . 3 - آنچه بدان بازی کنند مانند شطرنج . 4 - تمثال ، پیکر. 5 - احمقی که او را ریشخند کنند. 6 - مهر گیاه .
لعبةلغتنامه دهخدالعبة. [ ل ُ ب َ ] (ع اِ) لعبت . پیکر نگاشته . پیکر عموماً. (منتهی الارب ). || اُعجوبه : تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار!که در برابر چشمی و غایب از نظری . حافظ. || گول بیخرد که بدان فسوس کنند و بازی بازند. (منته
لعبةلغتنامه دهخدالعبة. [ ل َ ب َ ] (ع اِ)دارویی است شبیه به سورنجان فربه کن بدن . (منتهی الارب ). یبروح الصنم است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به لعبت بربری شود. ابوریحان در صیدنه گوید: ابوحریج گفته است میان جرم او به میان سورنجان سفید ماند او رااز زمین مغرب از بلاد افریقیه به اطراف برند و
لهبةلغتنامه دهخدالهبة. [ ل ُ ب َ ] (ع اِ) روز گرم . || (اِمص ) عطش . تشنگی . || سپیدی خالص بی آمیغ. (منتهی الارب ).
ملعبهلغتنامه دهخداملعبه . [ م ِ ع َ ب َ / ب ِ ] (ع اِ) بازیچه . آنچه با آن بازی کنند. ج ، ملاعب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملعبة : بازیگر است این فلک گردان امروز کرد ملعبه تلقینم . ناصرخسرو (دیوان چ تهر
ملعبهفرهنگ فارسی عمید۱. وسیلۀ بازی؛ بازیچه.۲. [قدیمی] پیراهن بی‌آستین که کودکان هنگام بازی کردن می‌پوشند.
ملعبهفرهنگ فارسی معین(مَ عَ بِ) [ ع . ملعبة ] (اِ.) 1 - پیراهن بی آستین که کودکان هنگام بازی می پوشند. 2 - بازیچه . ؛ ~ء دست کسی شدن بازیچة دست وی شدن تا هرطور بخواهد با شخص رفتار کند.
