لعن

la'n

معنی

۱. نفرین کردن.
۲. دشنام دادن.
۳. راندن.

مترادف

سب، فریه، لعنت، ناسزا، نفرین

جست‌وجوی دقیق

لعن

لغت‌نامه دهخدا

لعن . [ ل َ ] (ع مص ) نفرین . سنه . بَوه . سب ّ. خِزی . لعنت . نفرین کردن . (ترجمان القرآن جرجانی ).طرد. اِبعاد. راندن و دور کردن از نیکی و رحمت . (منتهی الارب ). دور کردن از خیر. ضد برکت . (قاموس کتاب مقدس ). جرجانی در تعریفات گوید: لعن من اﷲ، هو ابعاد بسخطه و من الانسان الد

لعن

لغت‌نامه دهخدا

لعن . [ ل ُ ع َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ لُعَنة. (منتهی الارب ).

لعن

فرهنگ فارسی عمید

۱. نفرین کردن.۲. دشنام دادن.۳. راندن.

لعن

دیکشنری فارسی به عربی

منع

لعن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

anathema, curse

جست‌وجوی هم‌آوا

خط لحنی

melodic line

واژه‌های مصوب فرهنگستان

بخش حاوی لحن یک قطعه که از بخش‌های همراهی‏کننده و ریتمی مجزاست

کاوند لاگین

Luggin probe

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لولۀ مویین کوچکی که از برق‌کاف پُر شده باشد و، با قرار گرفتن در نزدیکی سطح فلز، بین فلز مورد‌مطالعه و الکترود مرجع مسیر هدایت یونی برقرار کند متـ . لولۀ مویین لاگین‌ـ هابر Luggin-Haber capillary

لولۀ مویین لاگین‌ـ ‌هابر

Luggin-Haber capillary

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← کاوند لاگین

لعین

لغت‌نامه دهخدا

لعین . [ ل َ ] (ع ص ) رجیم . رانده . (منتهی الارب ). به نفرین کرده . (مهذب الاسماء). بنفرین . نفرین کرده . مطرود. مردود. (منتهی الارب ). رانده ٔ از رحمت . رانده و دورکرده از رحمت و نیکی . لعنت کرده شده . (مذکر و مؤنث دروی یکسان است . یقال : رجل لعین و امراءة لعین . اما هرگاه

گلهین

لغت‌نامه دهخدا

گلهین . [ گ ِ ل ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان عباسی بخش بستان آباد شهرستان تبریز واقع در 23هزارگزی جنوب خاوری بستان آباد و 1500گزی راه شوسه ٔ میانه به تبریز. هوای آن سرد و دارای 470<

جست‌وجوی مشابه

لعنت

لغت‌نامه دهخدا

لعنت . [ ل َ ن َ ] (ع اِمص ) لعنة. اسم است لعن را. قال اﷲتعالی : أن لعنةاﷲ علی الظالمین . (قرآن 44/7).ج ، لعان ، لعنات . راندگی . (منتهی الارب ). فربه . (صحاح الفرس ). نفرین . بهل . بهلة. رِجس . بُعد. رجم . سب ّ. (منتهی الارب ). ضد برکت . (ق

لعنتی

لغت‌نامه دهخدا

لعنتی . [ ل َ ن َ ] (ص نسبی ) درخور نفرین .سزاوار لعنت . در تداول فارسی زبانان ، ملعون : گفت : بگوی مر خدای آسمان را تا سپاه خویش را بیاورد که من سپاه خویش آوردم خاک به دهان آن لعنتی (یعنی نمرود). (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). شمر لعنتی ؛ ملعون .

لعنه ا

لغت‌نامه دهخدا

لعنه ا. [ ل َ ع َ ن َ هُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ نفرینی ) لحاه اﷲ. خدای تعالی او را لعنت کند. این جمله را معمولاً در فارسی بعد از نام کفار آرند : و انوشیروان حکایت مزدک لعنه اﷲ و بدمذهبی او شنیده بود. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص <span class="hl" dir="l

لعنهم ا

لغت‌نامه دهخدا

لعنهم ا. [ ل َ ع َ ن َ هَُ مُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ نفرینی ) خدای تعالی آنان را لعنت کناد.

لعنة

لغت‌نامه دهخدا

لعنة. [ ل ُ ع َ ن َ ] (ع ص ) بسیار لعنت کننده مردم را. ج ، لعن . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

بشوریدن

فرهنگ فارسی عمید

لعن کردن؛ نفرین کردن.

مباهله

فرهنگ فارسی عمید

لعن و نفرین کردن به‌ یکدیگر.

نفریده

فرهنگ فارسی عمید

نفرین‌شده؛ لعن‌شده.

maledicting

دیکشنری انگلیسی به فارسی

خردسال، بدگویی کردن، لعنت کردن بر، لعن کردن

بشور

فرهنگ فارسی عمید

لعن؛ نفرین؛ دعای بد.

جست‌وجوی هم‌آغاز

لعن کردن

لغت‌نامه دهخدا

لعن کردن . [ ل َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نفرین کردن : از اول نفس خود را کن مسلمان پس آنگه لعن کن بر کفر شیطان .پوریای ولی .

لعن و طعن

لغت‌نامه دهخدا

لعن و طعن . [ ل َ ن ُ طَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) از اتباع . رجوع به لعن و نیز طعن شود.

لعنت کردن

لغت‌نامه دهخدا

لعنت کردن . [ ل َ ن َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نفرین کردن . بسولیدن . بسوریدن . تهبیل . (تاج المصادر). لیط. (منتهی الارب ) : همکاران وی را بسیار ملامت کردند بدین حدیث و لعنت کردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 185). عامه ٔ مردم وی

لعنت گفتن

لغت‌نامه دهخدا

لعنت گفتن . [ ل َ ن َ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) (... کسی را)، لعنت کردن : نباید برسم بد آیین نهادکه گویند لعنت بر آن کاین نهاد. سعدی .چو دینارش ندادم لعنتم گفت که شرم از روی مردانت چو زن باد.سع

لعنت

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

ابیت اللعن

لغت‌نامه دهخدا

ابیت اللعن . [ اَ ب َ تَل ْ ل َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی )کلامی است که عرب در جاهلیت در تحیت ملوک گفتندی و معنی : سر باززنی از امری که موجب لعن و نفرین گردد.

ملعن

لغت‌نامه دهخدا

ملعن . [ م ُ ل َع ْ ع َ ] (ع ص ) آنکه هر کسی براند آن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کسی که هرکس وی را براند و او را لعنت کند. (ناظم الاطباء). کسی که همه او را لعنت کنند. (از اقرب الموارد).

طعن و لعن

لغت‌نامه دهخدا

طعن و لعن . [ طَ ن ُ ل َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) از اتباع است . سرزنش و نفرین . رجوع به طعن و رجوع به لعن شود.

طعن و لعن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

malediction, objurgation

قابل طعن و لعن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

damnable

درپیوند

بیشتر بدانید

لعن

la'n

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به انگلیسی