لنبهلغتنامه دهخدالنبه . [ لَم ْ ب َ / ب ِ ] (ص ) گرد و مدوّر. (جهانگیری ). هر چیز گرد و مدوّر، مانند سیب و انار و نارنج و امثال آن . (برهان ). || تخمی که گاه گاه مرغ کند که پوست آن نرم باشد و سخت نشده باشد. تخم مرغ چون ناتمام افکند یعنی پوست آن نرم باشد. غرقا
لنبهلغتنامه دهخدالنبه . [ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (ص ) مردم بزرگ تن و فربه . (صحاح الفرس ). فربه با گوشت نرم و لطیف . مردم فربه تن . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). فربه تن بزرگ . (فرهنگ اسدی ). شخصی فربه و بزرگ تن بود. (اوبهی ). فربه . مقابل لاغر. (برهان ).فربه و س
لنبه سرلغتنامه دهخدالنبه سر. [ لَم ْ ب َ س َ ] (اِخ ) لمبه سر. لمبسر. لامسر. لنبسر. نام قلعتی مقرّ اسماعیلیان در رودبار قزوین . حمداﷲ مستوفی در ذکر رودبار گوید: رودبار ولایت است که شاهرود بر میانش گذرد و بدان باز میخوانند و در شمال قزوین بشش فرسنگی افتاده است و در آنجا قریب به پنجاه قلعه ٔ حصین
آب لنبه کردنلغتنامه دهخداآب لنبه کردن . [ لَم ْ ب َ / ب ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) فشردن میوه ٔ چون نار و جدا کردن آب آن از دانه در پوست خود.
لنبگلغتنامه دهخدالنبگ . [ لَم ْ ب َ ] (اِخ ) لَمْغان یا مردم آن . رجوع به ماللهند بیرونی ص 206 شود. لنبگا. رجوع به لمغان شود.
لنبگالغتنامه دهخدالنبگا. [ لَم ْ ب َ ] (اِخ ) لنبگ . (ماللهند بیرونی ص 130). لَمغان . رجوع به لمغان شود.
لنبه سرلغتنامه دهخدالنبه سر. [ لَم ْ ب َ س َ ] (اِخ ) لمبه سر. لمبسر. لامسر. لنبسر. نام قلعتی مقرّ اسماعیلیان در رودبار قزوین . حمداﷲ مستوفی در ذکر رودبار گوید: رودبار ولایت است که شاهرود بر میانش گذرد و بدان باز میخوانند و در شمال قزوین بشش فرسنگی افتاده است و در آنجا قریب به پنجاه قلعه ٔ حصین
آب لنبه کردنلغتنامه دهخداآب لنبه کردن . [ لَم ْ ب َ / ب ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) فشردن میوه ٔ چون نار و جدا کردن آب آن از دانه در پوست خود.
لنبسرلغتنامه دهخدالنبسر. [ لَم ْ ب َ س َ ] (اِخ ) لمبه سر. لنبه سر. نام قلعتی به رودبار قزوین که آنجا مرکزی از مراکز و قلعتی از قلاع اسماعیلیه بوده است . رجوع به لنبه سر و به لمبه سر شود.
لامسرلغتنامه دهخدالامسر. [ س َ ] (اِخ ) (قلعه ٔ...) یکی از قلاع اسماعیلیه کنار رود شاهرود واقع در رودبار الموت قزوین . رجوع به اَثر (امیر...) ملکشاهی شود. این قلعه را لَمْبَه سَریا لنبه سَر نیز گویند. رجوع به این دو کلمه شود.
لمبه سرلغتنامه دهخدالمبه سر. [ ل َ ب َ س َ ] (اِخ ) (قلعه ٔ...) لنبه سر. نام قلعتی در رودبار قزوین کنار شاهرود. بقایا و آثار آن هنوز برپاست و آن به چهارفرسنگی مغرب قلعه ٔ الموت و ازقلاع خورشاه اسماعیلی است که به امر هلاکو خراب شد.
لنبه سرلغتنامه دهخدالنبه سر. [ لَم ْ ب َ س َ ] (اِخ ) لمبه سر. لمبسر. لامسر. لنبسر. نام قلعتی مقرّ اسماعیلیان در رودبار قزوین . حمداﷲ مستوفی در ذکر رودبار گوید: رودبار ولایت است که شاهرود بر میانش گذرد و بدان باز میخوانند و در شمال قزوین بشش فرسنگی افتاده است و در آنجا قریب به پنجاه قلعه ٔ حصین
حب النبهلغتنامه دهخداحب النبه . [ ح َب ْ بُن ْ ن َ ب َ ] (ع اِ مرکب ) : میوه های جنگلی مانند حب النبه و ثمر بلوط و گلابی جنگلی بخورند (مردم کرداک ). (ایران باستان ج 2 ص 1544). و این کلمه حب النبة به تقدیم
سلنبهلغتنامه دهخداسلنبه . [ س ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (ص ) گنده . ستبر. || قلنبه سلنبه . همان قلمبه سلمبه است یعنی کلفت و ضخیم . (از فرهنگ فارسی معین ).
کلنبهلغتنامه دهخداکلنبه . [ ک ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) کلیچه ای که درون آن را از حلوا و مغز بادام پر ساخته باشند. (برهان ) (از ناظم الاطباء). کلیچه ای باشد که درون آن را از مغز بادام و امثال آن پر کرده باشند. (آنندراج ) : خشکار گرسن
قلنبهلغتنامه دهخداقلنبه . [ ق ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ](اِ) درشت . ناهنجار. نتراشیده و نخراشیده . قلمبه .- قلنبه سلمبه ؛ غلنبه سلنبه : کلمات قلنبه سلمبه .- قلنبه گو ؛ غلنبه گو. آنکه کلمات درشت و نامأنوس بکار
غلنبهلغتنامه دهخداغلنبه . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) گرد مُصمَت . گرد آگنده میان :َ یک غلنبه کره . یک غلنبه پنیر. || (ص ) بسیار: پول غلنبه . || گفتاری درشت از کسی که چنین گفته او را نسزد. قلمبه : کلمات غلمبه . عبارات غلنبه . حرف غلنبه .