لغتنامه دهخدا
امروءالقیس . [ اِ رَ ءُل ْ ق َ ] (اِخ ) ابن عانس بن منذربن امروءالقیس . شاعر مخضرمی و از مردم حضرموت بود که بعد از ظهور اسلام مسلمان شد و در اواخر عمر به کوفه رفت و در آنجا وفات یافت . وی صاحب قصیده ٔ مشهوری است که اول آن این بیت است :تطاول لیلک بالاثمدو نام الخلی و ل