مآکل

ma'ākel

معنی

= مٲکل

جست‌وجوی دقیق

مآکل

لغت‌نامه دهخدا

مآکل . [ م َ ک ِ ] (ع اِ) ج ِ مَأکَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ مأکل که مصدر میمی است به معنی خوردن و اطلاق این بر مأکول بطریق مجاز است از قبیل اطلاق مصدر بر مفعول چنانکه خلق به معنی مخلوق . (غیاث ). چیزهای خوردنی و خوردنیها. (ناظم الاطباء) :</sp

مآکل

فرهنگ فارسی عمید

= مٲکل

جست‌وجوی هم‌آوا

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکل . [ م َءْ ک َ ] (ع اِ) طعام و خوردنی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ، مآکل . (ناظم الاطباء). || کسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مکسب . (ذیل اقرب الموارد). || خوردنگاه . خوردن جای . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکل . [ م َءْ ک َ ] (ع مص ) خوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اکل . رجوع به اکل شود. || معدوم ساختن و منه الحدیث : الحسد یأکل الایمان کما تأکل النار الحطب . (منتهی الارب ). فانی و نابود کردن . (از اقرب الموارد).