مالکیتلغتنامه دهخدامالکیت . [ ل ِ کی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) مالک بودن . مالکی . و رجوع به مالک شود. || (اصطلاح حقوقی ) حقی است که انسان نسبت به شی ٔ دارد و می تواند هر گونه تصرفی در آن بکندبجز آنچه که مورد استثنای قانون است . (فرهنگ فارسی معین ). حق استعمال و بهره برداری و انتقال یک چیز به ه
مالکیتفرهنگ فارسی معین(لِ یَّ) [ ازع . ] (مص جع .) مالک بودن ، مالکی . ضح - حقی است که انسان نسبت به شیئی دارد و می تواند هرگونه تصرفی در آن بکند به جز آن چه که مورد استثنای قانون باشد.
مالکیتمشاعفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مناسبات ملکی ] مالکیتمشاع، تصرف مشترک، تعهد تضامنی مالکیت مشترک، مالکیت عامه، ملک دولتی، ملکعمومی، اوقاف، وقف شخصیت حقوقی، سهامداری، شرکت، شرکت سهامی، شخص حقوقی شرکت تعاونی، فروشگاه تعاونی، مزارع اشتراکی، کلخوز سوسیالیسم، کمونیسم ملکعمومی، انفال، اموال عمومی، منابع طبیعی، [◄ برکت 171]، کمون،
تضعیف حقوق مالکیتattenuation of property rightsواژههای مصوب فرهنگستانمحدودسازی حق مالکیت بر یک دارایی ازطریق قانون یا به شیوههای دیگر