ماماچهلغتنامه دهخداماماچه . [ چ َ چ ِ/ ماچ ْ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مادر کوچک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || ماماجه . (آنندراج ). قابله . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). قابله و آن زنی است که اطفال را در وقت زاییدن گیرد. و رجوع
مأماءةلغتنامه دهخدامأماءة. [ م َءْ م َ ءَ ] (ع مص ) آواز می ٔمی ٔ کردن گوسفند و آهو. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
موماةلغتنامه دهخداموماة. [ م َ ] (ع اِ) موماء. بیابان . ج ، موامی . (ازمنتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به موماء شود.
مأموهلغتنامه دهخدامأموه . [ م َءْ ] (ع ص ) بی عقل . (منتهی الارب ). بی عقل و بی خرد. (ناظم الاطباء).
ممأاةلغتنامه دهخداممأاة. [ م ُ ] (ع مص ) با هم شرط کردن بر صد. (آنندراج ): شارطته ممأاة؛ با او شرط کردم بر صد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مامهلغتنامه دهخدامامه . [م َ / م ِ ] (اِ) از بیت ذیل که در حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی آمده است گویا به معنی جغد باشد، چه امروز هم «مامه کوکومه » و «کوکومه » به معنی جغد در تداول خانگی هست . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : محال را نتو
ماماچیلغتنامه دهخداماماچی . (اِ مصغر) ماماچه . ماما. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ماماچه (معنی دوم ) و ماما (معنی دوم ) شود.
ماماجهلغتنامه دهخداماماجه . [ ج َ / ج ِ ] (اِ مصغر) قابله را گویند. (آنندراج ). و رجوع به ماماچه شود.