مانیده

mānide

معنی

مانده؛ باقی‌گذاشته: ◻︎ نماندم به کین تو مانیده چیز / به رنج اندرم تا جهان است نیز (فردوسی۲: ۱۳۹۱).

جست‌وجوی دقیق

مانیده

لغت‌نامه دهخدا

مانیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) کنار گذاشته و ترک کرده و ناتمام کنار گذاشته . (ناظم الاطباء). ترک کرده . مانده . رها کرده . باقی گذاشته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : نماندم به کین تو مانیده چیزبه رنج اندرم تا جه

مانیده

لغت‌نامه دهخدا

مانیده . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ورزق است که در بخش داران شهرستان فریدن واقع است و 156 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

مانیده

فرهنگ فارسی عمید

مانده؛ باقی‌گذاشته: ◻︎ نماندم به کین تو مانیده چیز / به رنج اندرم تا جهان است نیز (فردوسی۲: ۱۳۹۱).

جست‌وجوی هم‌آوا

پیماینده

لغت‌نامه دهخدا

پیماینده . [ پ َ / پ ِ ما ی َ دَ / دِ ] (نف ) که پیماید. که طی کند: هرگاه که اندازه ای دیگر اندازه ها را بپیماید بارها و او را سپری کند چنانک چیزی نماند، آن پیماینده را جذر خوانند. (التفهیم ). || که آشامد و ن

موینده

لغت‌نامه دهخدا

موینده . [ مو ی َ دَ / دِ ] (نف ) نالنده . نالان . مویان . مویا. که مویه کند. مویه گر. (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به مویه گر شود.

میانده

لغت‌نامه دهخدا

میانده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان ، واقع در 18 هزارگزی جنوب شهر تویسرکان . با 1147 تن سکنه . آب آن از قنات و راه آن ماشین رو است . این ده 10</spa

میانده

لغت‌نامه دهخدا

میانده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش صومعه سرای شهرستان فومن ،واقع در 5هزارگزی شمال صومعه سرا با 1444 تن سکنه . آب آن از رود ماسوله و استخر و راه آن مالرو است . یک بقعه ٔ قدیمی دارد. (از فرهن

میانده

لغت‌نامه دهخدا

میانده . [ دِه ْ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش رضوانده [ رضوانشهر ] منطقه ٔ طالشدولاب شهرستان خمسه ٔ طوالش است . این دهستان بین دهستانهای خشابر - پره سر - گیل دولاب واقع و راه شوسه ٔ بندر انزلی به آستارا تقریباً از وسط آن می گذرد. میانده از ده آبادی تشکیل شده و در حدود <s

جست‌وجوی متن

مانیدن

لغت‌نامه دهخدا

مانیدن . [ دَ ] (مص ) به معنی گذاشتن و ترک کردن و رها کردن . (ناظم الاطباء). ترک کردن . واگذاشتن . واگذار کردن . رها کردن . ماندن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بجای هر گرانمایه فرومایه نشانیده نمانیده است ساوی او کره ٔ اوت مانیده [ کذا ] .<br

خشود

لغت‌نامه دهخدا

خشود. [ خ ُ / خ َ ] (اِ) شاخی باشد مانیده که بپیرایند. (لغت نامه ٔ فرس ). || ماضی فعل خشودن . (برهان قاطع).

مانیذ

لغت‌نامه دهخدا

مانیذ. (معرب ،اِ) مفرد موانیذ است . ادی شیر گوید: مانیذ الجزیه ، بقیت آن ، مأخوذ از «مانیده » است به معنی باقی . (از حاشیه ٔ المعرب جوالیقی ص 325). و رجوع به مانید شود.

چیز

لغت‌نامه دهخدا

چیز. (اِ) شی ٔ. (منتهی الارب ) (دهار). پدیده .تعبیری عام هر موجود و موضوع و حال را : نباید جز آن چیز کاندر خورد. دقیقی .ز پندت نبد هیچ مانیده چیزولیکن مرا خود پر آمد قفیز. فردوسی .خوبت

جای

لغت‌نامه دهخدا

جای . (اِ) جا. مقام . (برهان ). مطلق مکان . (بهار عجم ) (آنندراج ). لهذا اطلاق آن بر خانه نیز آمده و این خالی از غرابت نیست . (بهار عجم ) (آنندراج ). مکان . مسکن . خانه . محل . جا. (ناظم الاطباء). منزل . بقعه . آرامگاه . مَوضِع. مَأوی ̍. مَعان . حَیِّز. مَثوی ̍. ثَویَّه . مَ

جست‌وجوی هم‌قافیه

دمانیده

لغت‌نامه دهخدا

دمانیده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف ) دمانده . نعت مفعولی از دمانیدن . رویانده . رویانیده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دمانیدن و دمیدن شود.

خمانیده

لغت‌نامه دهخدا

خمانیده . [ خ َ دَ / دِ ] (ن مف ) خم کرده . (یادداشت بخط مؤلف ). خمیده شده . (برهان قاطع) : چو با تیغ نزدیک شد ریونیزبزه برکشید آن خمانیده شیز. فردوسی .به پیش اندر آمد یکی تند ببر

رمانیده

لغت‌نامه دهخدا

رمانیده . [ رَ دَ / دِ ] (ن مف ) رم داده شده . رمانده شده . رجوع به رمانیدن شود.

فهمانیده

لغت‌نامه دهخدا

فهمانیده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف ) کسی که مطلبی را بدو فهمانده باشند. || مطلبی که به کسی فهمانده شده باشد. (فرهنگ فارسی معین ).

انجامانیده

لغت‌نامه دهخدا

انجامانیده . [اَ دَ / دِ ] (ن مف ) بپایان آمده . به انتها رسیده .

درپیوند

بیشتر بدانید

مانیده

mānide

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا