ماوا

ma'vā

معنی

۱. جایگاه؛ مَسکن.
۲. پناهگاه.

مترادف

۱. پناه، پناهگاه، ملاذ، ملجا
۲. جا، جایگاه، سامان، محل، مقام، موضع، منزل، مسکن، وثاق

جست‌وجوی دقیق

ماوا

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. پناه، پناهگاه، ملاذ، ملجا ۲. جا، جایگاه، سامان، محل، مقام، موضع، منزل، مسکن، وثاق

جست‌وجوی هم‌آوا

مأوا

لغت‌نامه دهخدا

مأوا. [ م َءْ ] (اِخ ) دهی از دهستان دروفرامان است که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع است و 240 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

مأوا

مأوا. [ م َءْ ] (ع اِ) جای بودن و با لفظ دادن و ساختن و گرفتن و به مأوا شدن مستعمل . (آنندراج ). مسکن و منزل و خانه و لانه و جایگاه و مقام و جای اقامت و مکان و جای سکونت . (ناظم الاطباء). رسم الخطی از مأوی : چنان پندارد آن مسکین در اینجاکزین

مأوا

فرهنگ فارسی معین

(مَ) [ ع . مأوی ] (اِ.) پناهگاه .

ماوا کردن

لغت‌نامه دهخدا

ماوا کردن . [ م َءْ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اقامت کردن و منزل کردن و جای گرفتن و سکونت کردن . مأوا گرفتن . (ناظم الاطباء). مأوا یافتن .

مأوا گرفتن

لغت‌نامه دهخدا

مأوا گرفتن . [م َءْ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) مأوا کردن : نخردسایه ٔ اقبال هما را به جوی گیرد آن کس که بر سایه ٔ لطفش مأوا. شفیع اثر (از آنندراج ).زمژگانت آخر به جایی رسیدم که در دیده ٔ خویش مأوا گرفتم .

جست‌وجوی مشابه

ماوانه

لغت‌نامه دهخدا

ماوانه . [ ن َ ] (اِخ ) قریه ای است به روستای فایق و به بعض اقوال مولد ابومسلم صاحب الدعوه بدین قریه بوده است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مأوا

لغت‌نامه دهخدا

مأوا

لغت‌نامه دهخدا

مأواگه

لغت‌نامه دهخدا

مأواگه . [ م َءْگ َه ْ ] (اِ مرکب ) پناه گاه . جای اقامت و سکونت . اقامتگاه . جایگه : آمد عجبش که آن چنان مردمأواگه خود خراب چون کرد.نظامی .

مأواة

لغت‌نامه دهخدا

مأواة. [ م َءْ ] (ع اِ) پناه و جایی که شب و روز باشش در آن کنند. مأوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جایگاه و پناه جای و جایی که شب و روز در آن باشند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مأوی شود. || (مص ) بخشودن و ترحم نمودن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).<br