ماکل

ma'kal

معنی

خوردنی؛ خوراکی.

مترادف

خوراک، غذا، طعام، خوردنی ≠ اشربه، نوشیدنی

جست‌وجوی دقیق

ماکل

فرهنگ مترادف و متضاد

خوراک، غذا، طعام، خوردنی ≠ اشربه، نوشیدنی

ماکل

جست‌وجوی هم‌آوا

مآکل

مآکل . [ م َ ک ِ ] (ع اِ) ج ِ مَأکَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ مأکل که مصدر میمی است به معنی خوردن و اطلاق این بر مأکول بطریق مجاز است از قبیل اطلاق مصدر بر مفعول چنانکه خلق به معنی مخلوق . (غیاث ). چیزهای خوردنی و خوردنیها. (ناظم الاطباء) :</sp

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکل . [ م َءْ ک َ ] (ع اِ) طعام و خوردنی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ، مآکل . (ناظم الاطباء). || کسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مکسب . (ذیل اقرب الموارد). || خوردنگاه . خوردن جای . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکل . [ م َءْ ک َ ] (ع مص ) خوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اکل . رجوع به اکل شود. || معدوم ساختن و منه الحدیث : الحسد یأکل الایمان کما تأکل النار الحطب . (منتهی الارب ). فانی و نابود کردن . (از اقرب الموارد).

مآکل

فرهنگ فارسی عمید

= مٲکل

مؤاکل

فرهنگ فارسی عمید

هم‌کاسه؛ هم‌غذا.

جست‌وجوی مشابه

ماکلوان

لغت‌نامه دهخدا

ماکلوان . [ ل َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی دهستان فومن است و 875 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکل

لغت‌نامه دهخدا

مأکلة

لغت‌نامه دهخدا

مأکلة. [ م َءْ ک ُ ل َ ] (ع ص ، اِ) خواربار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خوردنی و به این معنی صفت هم آید، گویند شاة مأکلة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). خوردنی . شاة مأکلة، گوسپند خوردنی . (ناظم الاطباء).

ماکلمه

گویش مازنی

۱نوعی نان ۲نوعی خورشت

جست‌وجوی متن

مآکل

لغت‌نامه دهخدا

trampling

دیکشنری انگلیسی به فارسی

از بین بردن، پایمال کردن، پامال کردن، فشار دادن، زیر پا لگد ماکل کردن

tramples

دیکشنری انگلیسی به فارسی

ترشحات، لگد، پایمال کردن، پامال کردن، فشار دادن، زیر پا لگد ماکل کردن

مأکل

فرهنگ فارسی معین

(مَ کَ) [ ع . ] (اِ.) خوراکی و خوردنی . ج . مآکل .

trample

دیکشنری انگلیسی به فارسی

خراب کردن، لگد، پایمال کردن، پامال کردن، فشار دادن، زیر پا لگد ماکل کردن

جست‌وجوی هم‌آغاز

ماکلوان

لغت‌نامه دهخدا

ماکلمه

گویش مازنی

۱نوعی نان ۲نوعی خورشت

ماکلی تپه

گویش مازنی

مرتعی در منطقه ی روستای کوهپر نوشهر

جست‌وجوی هم‌قافیه

رماکل

لغت‌نامه دهخدا

رماکل . [ رُ ] (اِخ ) سنت رماکل از قدیسین مذهب کاتولیک بود که مسیحیت را در کشور بلژیک رواج داد. وی به سال 675 م . درگذشت . (از قاموس الاعلام ترکی ذیل رماقل ).

کماکل

لغت‌نامه دهخدا

کماکل . [ ک ُ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان رشت است و 374 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

مماکل

لغت‌نامه دهخدا

مماکل . [ م ُ ک ِ ] (ع ص ) آن که هر چیزی را جمع می کند و فراهم می آورد و ذخیره می نماید. (ناظم الاطباء). فراهم آرنده ٔ هر چیزی . (منتهی الارب ).

درپیوند

بیشتر بدانید

ماکل

ma'kal

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

گویش مازنی

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی معین

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

گویش مازنی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا