مباثتفرهنگ فارسی معین(مُ ثَّ) [ ع . مباثة ] (مص م .) 1 - سرّ خود را نزد کسی فاش کردن . 2 - از کسی غم - خواری و اندوه گساری طلبیدن .
مبتوتلغتنامه دهخدامبتوت . [ م َ ] (ع ص ) مقطوع . (ناظم الاطباء). نعت مفعولی مذکر از بت . نکاح مبتوت ، عقد دائم . و نکاح غیرمبتوت ، متعه . عقد انقطاع . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مبثوثلغتنامه دهخدامبثوث . [ م َ ](ع ص ) پراکنده و گسترده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). پراکنده و گسترده شده . (ناظم الاطباء). پراکنده . (مهذب الاسماء). گسترده و پراکنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : یوم یکون الناس کالفراش المبثوث . (قرآن /101
مَبْثُوثِفرهنگ واژگان قرآنمتفرق - پراكنده (از ماده بث است ، که به معناي تفرقه است ، و فراش مبثوث يعني ملخهاي متفرق )
