متلک گولغتنامه دهخدامتلک گو. [ م َ ت َ ل َ ] (نف مرکب ) متلک گوی . کسی که عادت به متلک گفتن دارد. بدزبان . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). لغازگو. لغزخوان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
متلکلغتنامه دهخدامتلک . [ م َ ت َ ل َ ] (اِ مصغر) متل خرد. متل کوچک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || حرف مفت . دری وری . کلفت . حرف برخورنده . شوخی و مزاح . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). لغز. لغاز. عیب جویی . طعن . بیغاره . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- متلک گفتن </
مثلغلغتنامه دهخدامثلغ.[ م ُ ث َل ْ ل َ ] (ع ص ) رطب که از نخل بیفتد و بکفد. (آنندراج ) (از اقرب الموارد). و رجوع به مثلع شود.
مطلقلغتنامه دهخدامطلق . [ م ُ ل ِ ] (ع ص ) راننده ٔ شکم و مسهل . (ناظم الاطباء). مسهل .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : الماء الذی یطبخ به العدس مطلق . (بحرالجواهر یادداشت ایضاً).
مطلیقلغتنامه دهخدامطلیق . [ م ِ ] (ع ص ) مطلاق . مرد بسیار طلاق دهنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مطیلقلغتنامه دهخدامطیلق . [ م ُ طَ ل ِ ] (ع ص مصغر) مُطَیلیق . مصغر منطلق . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به منطلق شود.
متلک گوییلغتنامه دهخدامتلک گویی . [ م َ ت َ ل َ ] (حامص مرکب ) عمل متلک گو. لغز خواندن . بد زبانی . استهزا کردن .
گولغتنامه دهخداگو. (فعل امر) امراست از گفتن . بگو. خواه . خواهی . بگذار : ای نگارین ز تو رهیت گسست دلْش را گو به بخس و گو بگذار. آغاجی .بخندید صاحبدل نیکخوی که سهل است از این بیشتر گو بگوی . سعدی (بوستا
متلکلغتنامه دهخدامتلک . [ م َ ت َ ل َ ] (اِ مصغر) متل خرد. متل کوچک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || حرف مفت . دری وری . کلفت . حرف برخورنده . شوخی و مزاح . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). لغز. لغاز. عیب جویی . طعن . بیغاره . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- متلک گفتن </
متلکلغتنامه دهخدامتلک . [ م َ ت َ ل َ ] (اِ مصغر) متل خرد. متل کوچک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || حرف مفت . دری وری . کلفت . حرف برخورنده . شوخی و مزاح . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). لغز. لغاز. عیب جویی . طعن . بیغاره . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- متلک گفتن </