متکا

motakkā

معنی

بالشی استوانه‌ای برای گذاشتن زیر سر یا تکیه دادن.

مترادف

۱. بالش، بالشت، تکیهگاه، مخده
۲. پشتی، نمرق، نمرقه

برابر پارسی

پشت

جست‌وجوی دقیق

متکا

لغت‌نامه دهخدا

متکا. [ م ُت ْ ت َ ] (ع اِ) (از «وک ء») تکیه گاه (غیاث ) (آنندراج ) (دهار). تکیه جای و تکیه گاه . (ناظم الاطباء). تکیه جای . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) . ج مُتَّکات . (اقرب الموارد). تکیه گاه . پشتی . آنچه بدو تکیه کنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :</s

متکا

فرهنگ فارسی عمید

بالشی استوانه‌ای برای گذاشتن زیر سر یا تکیه دادن.

متکا

فرهنگ فارسی عمید

چیزی که بر آن تکیه می‌دهند؛ تکیه‌گاه.

متکا

دیکشنری فارسی به عربی

زلة , مسند , وسادة

متکا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bolster, pillow

جست‌وجوی هم‌آوا

متکاء

لغت‌نامه دهخدا

متکاء. [ م َ ] (ع ص ) زن ختنه ناکرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از بحر الجواهر). || زن که هر دو راهش یکی شده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || زن که ضبط بول نتواند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطب

مُتَّکَئاً

فرهنگ واژگان قرآن

تكيه گاه - پشتي

مله متکا

لغت‌نامه دهخدا

مله متکا. [ م َ ل َ م ُت ْ ت َ ] (اِخ ) از روستاهای لاریجان است . (از سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص 115).

روکش متکا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

pillowcase, slip

رویه متکا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

tick

جست‌وجوی مشابه

متکأکی

لغت‌نامه دهخدا

متکأکی ٔ. [ م ُ ت َ ک َءْ ک ِءْ ] (ع ص ) (از «ک ء ک ءْ») مرد پستک . (منتهی الارب ). کوتاه و قصیر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

متکاص

لغت‌نامه دهخدا

متکاص . [ م ُ ت َ کاص ص ] (ع ص ) با هم انبوهی نماینده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد). رجوع به تکاص شود.

متکاوح

لغت‌نامه دهخدا

متکاوح . [ م ُ ت َ وِ ] (ع ص ) با یکدیگر مروسنده در شر و بدی . (آنندراج )(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نامهربان و بر همدیگر ستم کننده . (ناظم الاطباء). رجوع به تکاوح شود.

متکاظ

لغت‌نامه دهخدا

متکاظ. [م ُ ت َ کاظظ ] (ع ص ) از حد گذراننده دشمنی را به همدیگر. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). رجوع به تکاظ شود.

متکاثر

لغت‌نامه دهخدا

متکاثر. [ م ُ ت َ ث ِ ] (ع ص ) با همدیگر نبردکننده در بسیاری مال . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکاثر شود. || افزون . || افزوده . || متزاید. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).