مجلغتنامه دهخدامج . [ م َج ج ](معرب ، اِ) دانه ای است مانند عدس جز آنکه گردتر است ، معرب است و آن را به فارسی ماش گویند. (از المعرب جوالیقی ص 317). ماش . (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). ماش که غله ٔ معروف است . (غیاث ). مأخوذ از ماش فار
مجلغتنامه دهخدامج . [ م َ ] (اِ) به معنی ماج است که راوی و روایت کننده باشد. (برهان ) (ازناظم الاطباء). ظاهراً به مناسبت اسم راوی رودکی این معنی را ساخته اند.(حاشیه ٔ برهان چ معین ذیل ماج ). و رجوع به ماده ٔ بعد شود. || ماه را نیز گفته اند که به عربی قمر خوانند. (برهان ) (آنندراج ). ماه و ق
مجلغتنامه دهخدامج . [ م َ ] (اِخ ) دهی از دهستان اردمه است که در بخش طرقبه ٔ شهرستان مشهد واقع است و 462 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
مجلغتنامه دهخدامج . [ م َ ] (اِخ ) نام شاعری بوده است راوی رودکی . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 72 و 73). نام راوی شعر رودکی شاعرهم بوده . (برهان ). نام راوی رودکی ... و رشیدی گوید این مخفف مجد است و در قدیم شایع بوده . (آنندراج
مجلغتنامه دهخدامج . [ م َج ج ] (ع مص ) آب از دهن بینداختن و جز آن . (زوزنی ). شراب یا خدو انداختن از دهن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). شراب و جز آن را از دهن بیرون انداختن . (از اقرب الموارد).
چمیزلغتنامه دهخداچمیز.[ چ َ ] (اِ) کمیز و بول و چامیز. چامین و چمین . رجوع به چامیز و چامین و چمین شود. || غایط. (ناظم الاطباء). رجوع به چامیز و چامین و چمین شود.
چمشلغتنامه دهخداچمش . [ چ َ ] (اِ) بمعنی چشم است که بعربی عین گویند. (برهان ). چشم را گویند.(جهانگیری ) (از رشیدی ). مقلوب چشم است و مخفف آن . (انجمن آرا). مقلوب چشم است که بعربی عین گویند. (آنندراج ). چشم و دیده و عین . (ناظم الاطباء) : یک تازیانه خوردی برجان از
ماجلغتنامه دهخداماج . (اِخ ) نام راوی رودکی شاعر بوده است . (برهان ). نام راوی رودکی و آنرا مج نیز گویند. (انجمن آرا). و رجوع به مج شود.
کج مژلغتنامه دهخداکج مژ. [ ک َ م َ ] (ص مرکب ، از اتباع ) کج مج :- کج مژزبان ؛ غیرفصیح : طفل چهل روزه ٔ کج مژزبان پیر چهل ساله بر او درس خوان . نظامی .و رجوع به کج مج و کج مج زبان شود.
کج و معوجلغتنامه دهخداکج و معوج . [ ک َ ج ُ م ُع ْ وَ ] (ص مرکب ، از اتباع ) کج و کوله . کج مج . (یادداشت مؤلف ). رجوع به کج و کوله و کج مج شود.
مجازلغتنامه دهخدامجاز. [ م َ ] (ع اِ) راه گذر. (منتهی الارب ). راه گذر و راه و طریق . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). راه و جای گذشتن . (غیاث ) (آنندراج ). || راهی که در آن از طرفی به طرف دیگر عبور می کنند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گلوگاه . بغاز. بوغاز. مضیق . (یادداشت به خط مرح
مجزوزلغتنامه دهخدامجزوز. [ م َ ] (ع ص ) بریده . || فریز کرده شده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سترده و تراشیده شده .
مجادیبلغتنامه دهخدامجادیب . [ م َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مِجداب و مُجدِبَة. (ناظم الاطباء). رجوع به مجدبة شود.
مجالبلغتنامه دهخدامجالب . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مَجلَبَة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به مجلبة شود.
درامجلغتنامه دهخدادرامج . [ دُ م ِ ] (ع ص ) رفتار ناوناوان و خرامان . (منتهی الارب ). شخصی که در راه رفتن خود متکبر و بخود بالیده باشد. (از اقرب الموارد). درابج . درانج . و رجوع به درابج و درانج شود.
دمجلغتنامه دهخدادمج . [ دَ ] (ع اِ) موی تافته . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
دمجلغتنامه دهخدادمج . [ دِ ] (ع اِ) دوست . || همتا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
