لغتنامه دهخدا
مجمز. [ م ُ ج َم ْ م ِ ] (ع ص ) جمازه بان . (مهذب الاسماء). جمازه سوار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شتر تیزتک سوار، رسانیدن نامه و پیام سلاطین و امیران را : پیغام داد که مجمزی رسیده است از هرات با نامه ٔ سلطانی فرمانی داده است به خ