مجمرلغتنامه دهخدامجمر. [ م ِ م َ ] (ع اِ) آتشدان و تفکده و منقل و ظرفی که در آن زغال افروخته گذارند. (ناظم الاطباء). آنچه در آن زگال افروزند. (غیاث ) (آنندراج ) : برافروختم آتش زردهشت که با مجمر آورده بد از بهشت . دقیقی .یکی مجمر آ
مجمرلغتنامه دهخدامجمر. [ م ِ م َ ] (اِخ ) حسین طباطبائی ملقب به مجتهد الشعرا و متخلص به مجمر از سادات اصفهان بود. در آغاز شباب به تهران آمد و به یاری نشاط به دربار فتحعلی شاه قاجار راه یافت . وی در غزلسرایی در میان شاعران دوره ٔ بازگشت مقام ارجمندی دارد. بیشتر غزلهای سعدی را با موفقیت استقبال
مجمرلغتنامه دهخدامجمر. [ م ِ م َ ] (اِخ ) نام شکل سیزدهم از پانزده اشکال جنوبی ، کواکبش هفت است . (غیاث ) (آنندراج ). و رجوع به مجمره شود.
مجمرلغتنامه دهخدامجمر. [ م ُ ج َم ْ م ِ ] (ع ص ) برنده ٔ پیه خرمابن را گویند. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). کسی که می بردپیه خرمابن را. (ناظم الاطباء). || سنگ ریزه اندازنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تجمیر شود. || کسی که موها و گر
مجمرلغتنامه دهخدامجمر. [ م ُ م َ ] (ع اِ) عودسوز. || عود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (مص ) آماده کردن آتش را. (از منتهی الارب ): اجمر النار مجمراً؛ آماده کرد آتش را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مزمرلغتنامه دهخدامزمر. [ م ِ م َ ] (ع اِ) ساز عود. بربط. (آنندراج ) (غیاث ) . || مخفف مزمار است که به معنی نای باشد. (آنندراج ) (غیاث ). نی که در او نوازند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : به شادکامی در کاخ نو نشسته به عیش ز کاخ برشده تا زهره ناله ٔ مزمر.<p c
مجامرلغتنامه دهخدامجامر. [ م َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ مِجمَر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ِ مجمر و مِجمَرَة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مجمر و مجمرة شود.
مجمردارلغتنامه دهخدامجمردار. [ م ِ م َ ] (نف مرکب ) مجمر دارنده . مجمره گردان . آنکه مجمر به دست گیرد عطرآگین کردن مجلس را : صد و پنجاه مجمردار دلکش فکنده بویهای خوش در آتش . نظامی .و رجوع به مجمره گردان شود.
مجمرفروزیلغتنامه دهخدامجمرفروزی . [ م ِ م َ ف ُ ] (حامص مرکب ) مجمر افروزی . آتش در مجمر افروختن . روشن کردن آتش در مجمر و عود و عنبر در آن سوزاندن : ز دلها کرده در مجمرفروزی به وقت عودسازی عودسوزی .نظامی .
مجمرهلغتنامه دهخدامجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (اِخ ) نام صورت دوازدهم از صور چهارده گانه ٔ فلکی جنوبی قدما و آن را نفاطه نیز گویند. (مفاتیح العلوم خوارزمی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام صورتی ازصور فلکیه از ناحیه ٔ جنوبی که بر مثال بوی سوزی توهم شده است و کو
مجمرهلغتنامه دهخدامجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (ع اِ) ظرفی است که در هیاکل برای آتش و بخور استعمال می شد. (قاموس کتاب مقدس ). بخوردان . عودسوز. مجمر. مجمرة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مجمره را آتش لطیف بر افروخت عود به پروار بر
مجمرةلغتنامه دهخدامجمرة. [ م ِ م َ رَ ] (ع اِ)مجمر. عودسوز. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بوی سوز. ج ، مجامر. (ناظم الاطباء). رجوع به مجمره شود.
مجامرلغتنامه دهخدامجامر. [ م َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ مِجمَر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ِ مجمر و مِجمَرَة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مجمر و مجمرة شود.
مجمردارلغتنامه دهخدامجمردار. [ م ِ م َ ] (نف مرکب ) مجمر دارنده . مجمره گردان . آنکه مجمر به دست گیرد عطرآگین کردن مجلس را : صد و پنجاه مجمردار دلکش فکنده بویهای خوش در آتش . نظامی .و رجوع به مجمره گردان شود.
مجمرفروزیلغتنامه دهخدامجمرفروزی . [ م ِ م َ ف ُ ] (حامص مرکب ) مجمر افروزی . آتش در مجمر افروختن . روشن کردن آتش در مجمر و عود و عنبر در آن سوزاندن : ز دلها کرده در مجمرفروزی به وقت عودسازی عودسوزی .نظامی .
مجمرهلغتنامه دهخدامجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (اِخ ) نام صورت دوازدهم از صور چهارده گانه ٔ فلکی جنوبی قدما و آن را نفاطه نیز گویند. (مفاتیح العلوم خوارزمی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام صورتی ازصور فلکیه از ناحیه ٔ جنوبی که بر مثال بوی سوزی توهم شده است و کو
مجمرهلغتنامه دهخدامجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (ع اِ) ظرفی است که در هیاکل برای آتش و بخور استعمال می شد. (قاموس کتاب مقدس ). بخوردان . عودسوز. مجمر. مجمرة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مجمره را آتش لطیف بر افروخت عود به پروار بر
مجمره دارلغتنامه دهخدامجمره دار. [ م ِم َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) مجمردار : و بر دست راست و چپ او چندین مجمره دار می روند. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو ص 68). و رجوع به مجمردار و مجمره گردان شود.