محط

mahat[t]

معنی

جای فرود آمدن.
⟨ محط ‌رحال: [قدیمی] بارانداز قافله؛ محل فرود آمدن بارها.

جست‌وجوی دقیق

محط

لغت‌نامه دهخدا

محط. [ م َ ] (ع اِ) آب بینی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محط

محط. [ م َ ح َطط ] (ع اِ) منزل . (منتهی الارب ). موضع و منزل . (ناظم الاطباء). جای فرودآمدن . محل فرودآمدن : چون از مهبط رحم به محط ظهور آمد. (سندبادنامه ص 33).تختگاه و محط دولت بودمهبط و بارگاه ایمان شد.حس

محط

لغت‌نامه دهخدا

محط. [ م ِ ح َطط ] (ع اِ) آهن چرم دوزی که آن را پکمال گویند و بدان خط کشند و نقش کنند. محطه . (منتهی الارب ). ابزاری چوبین و یا آهنین که چرمدوزان بدان خط کشند و نقش کنند و به فارسی پکمال نامند. (ناظم الاطباء). مخط [ م ِ خ َ ط ط ] .

محط

فرهنگ فارسی عمید

جای فرود آمدن.&lang; محط ‌رحال: [قدیمی] بارانداز قافله؛ محل فرود آمدن بارها.

محط

فرهنگ فارسی معین

(مَ حَ طّ) [ ع . ] (اِ.) محل فرود آمدن .

جست‌وجوی هم‌آوا

مات

matte, flat 3

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ویژگی سطحی که برّاقیت آن در زاویۀ 60 درجه در گسترۀ صفر تا ده و در زاویۀ 85 درجه در گسترۀ صفر تا پانزده قرار دارد

لعاب مات 2

matt glaze

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لعابی سرامیکی که تاحدی واشیشه‌ای شده است

ورنی مات

flat varnish, matte varnish

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی ورنی که با درصد معینی مات‌کننده ترکیب می‌شود تا در هنگام خشک ‌شدن جلوه‌ای مات بیابد

محت

لغت‌نامه دهخدا

محت . [ م َ ] (ع ص ) صلب و سخت از هرچیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || روز گرم . (منتهی الارب ). یوم محت ؛ روزی سخت گرم . (مهذب الاسماء). || مرد خردمند. || مردتیزخاطر. ج ، مُحوت ، مُحَتاء. (منتهی الارب ). || خالص و بی آمیغ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محت

لغت‌نامه دهخدا

محت . [ م َ ](ع مص ) خشمناک کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی مشابه

محطب

لغت‌نامه دهخدا

محطب . [ م ِ طَ ] (ع اِ) داس . ابزاری که بدان هیزم قطع میکنند و نوعی از داس . (ناظم الاطباء).

محطب

لغت‌نامه دهخدا

محطب . [ م ُ طِ ] (ع ص ) درخت رزی که آماده باشد بریدن هیزم . رااز وی . || جای هیزم ناک . (ناظم الاطباء).

محطرب

لغت‌نامه دهخدا

محطرب . [ م ُ ح َ رَ ] (ع ص ) مرد استوارخلقت سخت بنیه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). محظرب . (آنندراج ).

محطم

لغت‌نامه دهخدا

محطم . [ م ِ طَ ] (ع اِ) شیر. اسد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محطم

لغت‌نامه دهخدا

محطم . [ م ُ ح َطْ طِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از تحطیم . درهم شکننده ٔ توانا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

مهبط

لغت‌نامه دهخدا

مهبط. [ م َ ب ِ ] (ع اِ) جای فرودآمدن .(غیاث اللغات ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فرودآمدن گاه . (ناظم الاطباء). آنجا که فرودآیند. فرودگاه . (یادداشت مؤلف ). ج ، مهابط. (ناظم الاطباء) : چون از مهبط رحم به محط ظهور آمد. (سندبادنامه ص <span class="hl" di

پکمال

لغت‌نامه دهخدا

پکمال . [ پ َ / پ ُ ] (اِ) افزار کفشگران باشد که بدان خط کشند و بعربی مخط گویند. (برهان قاطع). آهن چرم دوزی که بدان خط کشند و نقش کنند. خطکش کفاشان .مِخط. محطّ. (منتهی الارب ). مِحَطّه . حَط... صیقل کردن چرم و نقش نمودن بر آن به پکمال . (منته

غرةالوجه

لغت‌نامه دهخدا

غرةالوجه . [ غ ُرْ رَ تُل ْ وَج ْه ْ ] (ع اِ مرکب ) سفیدی پیشانی . سفیدی طلعت .- غرةالوجه شدن ؛ کنایه از شهرت یافتن و نامی شدن . (در توصیف اصفهان ) : تختگاه و محط دولت بودمهبط و بارگاه ایمان شدسرةالبطن ربع مسکون

اردگلاس

لغت‌نامه دهخدا

اردگلاس . [ اَ دِ ] (اِخ )اردغلاس . ناحیه ایست در کنت نشین دون ، در ایرلند واقع در ساحل دریای ایرلند بشش میلی جنوب شرقی دون ، سکنه ٔآن 16600 تن است و آن بر زمینی مرتفع بین دو بیشه واقع است و تجارت آن مهم و محطّ سفاین صید ماهی است وگاه باشد که

معقبات

لغت‌نامه دهخدا

معقبات . [ م ُ ع َق ْ ق ِ ] (ع ص ، اِ) فرشتگان نوبت کننده در نگه داشتن مردمان . (زمخشری ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). فرشتگان شب و روز که یک گروه بعد از گروه دیگر آید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فرشتگان شب و روز. (از اقرب الموارد) : له م

جست‌وجوی هم‌آغاز

محط کردن

لغت‌نامه دهخدا

محط کردن . [ م َ ح َطط ک َ دَ ] (مص مرکب ) توقف در یک نُوت . (بجای محط کردن به اصطلاح جدید میگویند فرود نمودن ) (تعلیقات بهجت الروح ص 131) : اول اگر از نغمه ٔ اول سه گاه آغاز کنند و بر عراق و مخالف رفته باز در سه گاه م

محطب

لغت‌نامه دهخدا

محطب . [ م ِ طَ ] (ع اِ) داس . ابزاری که بدان هیزم قطع میکنند و نوعی از داس . (ناظم الاطباء).

محطب

لغت‌نامه دهخدا

محطب . [ م ُ طِ ] (ع ص ) درخت رزی که آماده باشد بریدن هیزم . رااز وی . || جای هیزم ناک . (ناظم الاطباء).

محطرب

لغت‌نامه دهخدا

محطرب . [ م ُ ح َ رَ ] (ع ص ) مرد استوارخلقت سخت بنیه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). محظرب . (آنندراج ).

محطم

لغت‌نامه دهخدا

محطم . [ م ِ طَ ] (ع اِ) شیر. اسد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

شمحط

لغت‌نامه دهخدا

شمحط. [ ش َ ح َ ] (ع ص ) شمحاط. (ناظم الاطباء)(آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به شمحاط شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

محط

mahat[t]

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا