مدحت سرالغتنامه دهخدامدحت سرا. [ م ِح َ س َ ] (نف مرکب ) مدحت گو. مداح . مدحتگر. مدیحه گو. که فضایل و مکارم ممدوح را به شعر گوید : از مدیح تو بر صحیفه ٔ عمرکرده مدحت سرای تو مسطور.سوزنی .
مدحضلغتنامه دهخدامدحض . [ م ُ ح َ ] (ع ص ) مغلوب در قرعه کشی . (از ناظم الاطباء): «فساهم فکان مِن َ المدحِضین ». (قرآن 141/37). گفتند یونس با ایشان قرعه ای زد از جمله مدحضان آمد؛ یعنی از جمله مقروعان آمد و مغلوبان . (تفسیر ابوالفتوح رازی ص <span class="hl" di
مدحتلغتنامه دهخدامدحت . [ م ِ ح َ ] (از ع اِمص ) ستایش . (غیاث اللغات ). مدح . مدحة : هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته ست یا برود تا به روز حشر تو آنی . رودکی .من مدحت او چونکه همی مختصر آرم آری چو سخن نیک بود مختصر آید. <p cla
مدحضلغتنامه دهخدامدحض . [ م ُ ح ِ ] (ع ص )کسی که لغزاند پای را. (آنندراج ). مزلق . (از متن اللغة). || باطل کننده . (آنندراج ). آنکه باطل و بی حاصل می کند. (ناظم الاطباء). ابطال کننده حجت را. (از اقرب الموارد). || آنکه می چرخاند کعبتین را پس از انداخته شدن . ج ، مدحضون . (ناظم الاطباء).
مدعثلغتنامه دهخدامدعث . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) باقی گذارنده . (آنندراج ). ابقاکننده . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || سارق مریب . (متن اللغة) (اقرب الموارد). دزد. (ناظم الاطباء). || دوررونده در شر . (از ناظم الاطباء). امعان کننده در شر. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || اختیارکننده . (ناظ
مدیحتلغتنامه دهخدامدیحت . [ م َ ح َ ] (ع اِمص ) مدیحة. مدیحه . مدح . مدیح . ستایش . رجوع به مدیحه شود : زآنکه فکر من از مدیحت اونهر جاری و بحر مسجور است .مسعودسعد.
مدحت سراییلغتنامه دهخدامدحت سرایی . [ م ِ ح َ س َ ] (حامص مرکب ) عمل مدحت سرا. مدیحه گوئی . رجوع به مدحت سرا شود : شها در شیوه ٔ مدحت سرائی آن فسون سازم که چون ره آورد هاروت کارم درفسون خوانی .وحشی (از فرهنگ فارسی معین ).
سرافرهنگ فارسی عمید۱. = سراییدن۲. سراینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): چکامه‌سرا، داستان‌سرا، سخن‌سرا، مدحت‌سرا، نغمه‌سرا.
دولت سرالغتنامه دهخدادولت سرا. [ دَ / دُو ل َ س َ ] (اِ مرکب ) دولت سرای . خانه ٔ سعادت و دولت . سرای دولت . تعبیری ادب و احترام آمیز از کاخ شاهان . کوشک و بارگاه . (ناظم الاطباء). کاخ . قصر : خاصه در دولت سرایی کاندر او مدحت سراتن
مدحتلغتنامه دهخدامدحت . [ م ِ ح َ ] (از ع اِمص ) ستایش . (غیاث اللغات ). مدح . مدحة : هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته ست یا برود تا به روز حشر تو آنی . رودکی .من مدحت او چونکه همی مختصر آرم آری چو سخن نیک بود مختصر آید. <p cla
مدحتلغتنامه دهخدامدحت . [ م ِ ح َ ] (از ع اِمص ) ستایش . (غیاث اللغات ). مدح . مدحة : هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته ست یا برود تا به روز حشر تو آنی . رودکی .من مدحت او چونکه همی مختصر آرم آری چو سخن نیک بود مختصر آید. <p cla
