مراغیلغتنامه دهخدامراغی . [ م َ ] (ع ص ) ابل مَراغ ؛ شترانی که در شیرآنها کفک بسیار برآید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
مراغیلغتنامه دهخدامراغی . [ م َ غی ی / م َ ] (ص نسبی ) منسوب است به مراغه از بلاد آذربایجان . || منسوب است به مراغ که نام قبیله ای است . (از الانساب سمعانی ).
حسن مراغیلغتنامه دهخداحسن مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن خیابانی بغدادی معروف به درویش اشرف . او راست : خمسه ٔ درویش اشرف . (ذریعه ج 7 ص 259). رجوع به درویش اشرف شود.
حسنجان مراغیلغتنامه دهخداحسنجان مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) لقبی است که اسماعیل پاشا به اعتمادالسلطنه داده است . رجوع به هدیةالعارفین ج 2 ص 393 شود.
حسین مراغیلغتنامه دهخداحسین مراغی . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن جعفربن محمد حنفی ابومحمد از عراق به یمن رفت و در آنجا در 389 هَ. ق . درگذشت . او راست : «الحروف السبعه » در رد معتزله و جز آن . (هدیة العارفین ج 1 ص <span class="hl
کمال مراغیلغتنامه دهخداکمال مراغی . [ ک َ ل ِ م َ ] (اِخ ) عالمی فصیح و بلیغ بود و گاهی به حسن تقاضای فطری طبعش ، شعر می گفته است . از اشعار اوست :ای شمعبرفروخته قامت چو بنگری گویی که در میان شبستان چو عرعری سلطان ملک عالم تاریکئی از آن زرین سریر و زردقبا و آتش افسری بهر چه لاف
فاضل مراغیلغتنامه دهخدافاضل مراغی . [ ض ِ ل ِ م َ ] (اِخ ) ملا احمد پسر علی اکبر مراغی . اهل تبریز و ساکن نجف بوده است . از علمای امامی اوایل قرن چهاردهم هجری و از شاگردان شیخ مرتضی انصاری بوده . از تألیفاتش این کتب مشهور است : 1- تحفه ٔمظفریه . <span class="hl" d
مراغیدنلغتنامه دهخدامراغیدن . [ م َ دَ ] (مص ) غلطیدن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). لوله شدن . (ناظم الاطباء). خرغلط زدن . مراغه کردن . (یادداشت مؤلف ).
حسن مراغیلغتنامه دهخداحسن مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن خیابانی بغدادی معروف به درویش اشرف . او راست : خمسه ٔ درویش اشرف . (ذریعه ج 7 ص 259). رجوع به درویش اشرف شود.
حسنجان مراغیلغتنامه دهخداحسنجان مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) لقبی است که اسماعیل پاشا به اعتمادالسلطنه داده است . رجوع به هدیةالعارفین ج 2 ص 393 شود.
حسین مراغیلغتنامه دهخداحسین مراغی . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن جعفربن محمد حنفی ابومحمد از عراق به یمن رفت و در آنجا در 389 هَ. ق . درگذشت . او راست : «الحروف السبعه » در رد معتزله و جز آن . (هدیة العارفین ج 1 ص <span class="hl
کمال مراغیلغتنامه دهخداکمال مراغی . [ ک َ ل ِ م َ ] (اِخ ) عالمی فصیح و بلیغ بود و گاهی به حسن تقاضای فطری طبعش ، شعر می گفته است . از اشعار اوست :ای شمعبرفروخته قامت چو بنگری گویی که در میان شبستان چو عرعری سلطان ملک عالم تاریکئی از آن زرین سریر و زردقبا و آتش افسری بهر چه لاف
محمدلغتنامه دهخدامحمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) ابن مراغی ... رجوع به ابن مراغی ابوالفتح محمدبن جعفر... و الاعلام زرکلی ج 3 ص 878 و ابوالفتح محمدبن ... شود.
ابویحییلغتنامه دهخداابویحیی . [ اَ بو ی َ یا ] (اِخ ) زکریای مراغی . او راست : العدد المعدودة. رجوع به زکریا... شود.
مراغیدنلغتنامه دهخدامراغیدن . [ م َ دَ ] (مص ) غلطیدن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). لوله شدن . (ناظم الاطباء). خرغلط زدن . مراغه کردن . (یادداشت مؤلف ).
حسن مراغیلغتنامه دهخداحسن مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن خیابانی بغدادی معروف به درویش اشرف . او راست : خمسه ٔ درویش اشرف . (ذریعه ج 7 ص 259). رجوع به درویش اشرف شود.
حسنجان مراغیلغتنامه دهخداحسنجان مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) لقبی است که اسماعیل پاشا به اعتمادالسلطنه داده است . رجوع به هدیةالعارفین ج 2 ص 393 شود.
حسین مراغیلغتنامه دهخداحسین مراغی . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن جعفربن محمد حنفی ابومحمد از عراق به یمن رفت و در آنجا در 389 هَ. ق . درگذشت . او راست : «الحروف السبعه » در رد معتزله و جز آن . (هدیة العارفین ج 1 ص <span class="hl
کمال مراغیلغتنامه دهخداکمال مراغی . [ ک َ ل ِ م َ ] (اِخ ) عالمی فصیح و بلیغ بود و گاهی به حسن تقاضای فطری طبعش ، شعر می گفته است . از اشعار اوست :ای شمعبرفروخته قامت چو بنگری گویی که در میان شبستان چو عرعری سلطان ملک عالم تاریکئی از آن زرین سریر و زردقبا و آتش افسری بهر چه لاف
ابوبکر محمدبن علی مراغیلغتنامه دهخداابوبکرمحمدبن علی مراغی . [ اَ بو ب َ م ُ ح َم ْ م َ دِ ن ِ ع َ ی ِ م َ ] (اِخ ) رجوع به مراغی ابوبکر... شود.
