ترجمه مقاله

مستغاث

mostaqās

۱. کسی که از او استغاثه شده؛ کسی که از او فریادخواهی شده.
۲. (اسم مصدر) استغاثه؛ دادخواهی.

مستغاث

لغت‌نامه دهخدا

مستغاث . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از استغاثة.آنکه فریاد از او خواهند. (مهذب الاسماء). کسی که ازاو دادرسی خواهند. (غیاث ) (آنندراج ). آنکه بدو پناه برند. که فریاد ازو خواهند. طلب یاری کرده شده . مستعان و مستنصر. (اقرب الموارد). معول . معتمد. رجوع به استغاثة شود <span clas

مستغث

لغت‌نامه دهخدا

مستغث . [ م ُ ت َ غ ِث ث ] (ع ص ) نعت فاعلی از استغثاث . آنکه «غثیث » و ریم را از جراحت خارج کند. (اقرب الموارد). برآورنده ٔ ریم و جز آن از زخم و علاج و مداوات آن کننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه مرهم می نهد بر جراحت و ریم آن را پاک می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به استغ

مستغاثی

لغت‌نامه دهخدا

مستغاثی . [ م ُ ت َ ] (ص نسبی ) فریادی و دادخواه ، و تأویل آن به دو وجه است : یکی آنکه مستغاث اسم مفعول است به معنی کسی که از او دادرسی خواهند و آن حاکم باشد، و یاء آن نسبت باشد و مجموعاً به معنی دادخواه ، وجه دیگر آنکه مستغاث مصدر میمی است و یاء آن نسبت یا یاء فاعلیت باشد و

متغاثی

لغت‌نامه دهخدا

متغاثی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) فریادخواه .کلمه ای متداول ولی ناصواب است ، چرا که این را از ثلاثی مزید ناقص می دانند و حال آن که مصدری که به جهت این معنی است اجوف است . صحیح به جای آن مستغاثی است به معنی دادخواه ، بدو وجه : یکی آن که مستغاث صیغه ٔ اسم مفعول است بمعنی کسی که از او

ترجمه مقاله