مشتوارهلغتنامه دهخدامشتواره . [ م ُش ْت ْ رَ / رِ ] (اِ) رنده ٔ درودگران که بدان چوب و تخته تراشند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رنده ٔ درودگران که دست گیرند و بدان چوب تراشند. (انجمن آرا). مشت رنده . (جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ). || یک مشت از هر چیز، مراد
وارهفرهنگ فارسی عمید۱. شبیه؛ نظیر (در ترکیب با کلمۀ دیگر): سنگواره.۲. برای تبدیل صفت به اسم به کار میرود: گوشواره، دستواره، گاهواره، مشتواره.۳. (اسم) [قدیمی] بار؛ کرت؛ مرتبه؛ نوبت: ◻︎ گُل دگرره به گُلْسِتان آمد / وارۀ باغ و بوستان آمد (رودکی: ۴۹۷).
اسکلفاجلغتنامه دهخدااسکلفاج . [ اِ ک ِ ] (اِ) رند. مشتواره . پنیرتراش : نزل فی بعض اسفاره منزلاً و استدعی ماءً لغسل رِجلیه اخر خلعه لخفیه فقدم الیه رَب ّ المنزل الماءَ و کانت علیه جبة أسماط صلبة فمن (فمر) اسفلها یقدم (بقدم ) ابن عباس فاوله (فأوَه َ) لحروشتها کأن ّ شیئاً لدغه و قال ابعد یا هذا