مشهدلغتنامه دهخدامشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) نام شهری در ایران که به زمان قدیم آن را طوس میگفتند. چون مزار شریف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در آن شهر واقع است لهذا مشهد مقدس گویند. (آنندراج ) (غیاث ). شهر مشهد مرکز استان خراسان است و در جلگه ای بین دو رشته کوه بینالود و هزارمسجد واقع شده
مشهدلغتنامه دهخدامشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) دهی از دهستان حبله روداست که در بخش فیروزکوه شهرستان دماوند واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مشهدلغتنامه دهخدامشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) دهی از دهستان خرقان غربی است که در بخش آوج شهرستان قزوین قرار گرفته و 236 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مشهدلغتنامه دهخدامشهد. [ م َ هََ ] (ع اِ) جای حاضر آمدن مردمان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای حاضر شدن . (غیاث ). جای گرد آمدن . ج ، مَشاهِد. (مهذب الاسماء). محضر مردم . (از اقرب الموارد). محضر. محضر مردمان و مجمع آنان . جای حضور مردم . ج ، مشاهد. (یادداشت مؤلف ). || حضور. پیش . مقابل . پی
مشهدلغتنامه دهخدامشهد. [ م ُ هَِ ] (ع ص )زن که شوی او حاضر باشد نزد او، خلاف مغیبة. (منتهی الارب ) (مهذب الأسماء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
مسعدلغتنامه دهخدامسعد. [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسعاد. نیکبخت گرداننده . (ناظم الاطباء). رجوع به اسعاد شود.
مسحتلغتنامه دهخدامسحت . [ م ُ ح َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از اسحات . رجوع به اسحات شود. || مال مسحت ؛ مال برده و از بیخ برکنده . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مسحوت . و رجوع به مسحوت شود.
مسحتلغتنامه دهخدامسحت . [ م ُ ح ِ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسحات . رجوع به اسحات شود. آنکه از بیخ بر می کند چیزی را. (ناظم الاطباء). از بیخ برکننده مال را. (از اقرب الموارد). || آنکه حرام می ورزد و کسب حرام می کند. (ناظم الاطباء).
مسحطلغتنامه دهخدامسحط. [ م َ ح َ ] (ع مص ) مصدر میمی است از سَحْط. (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به سحط شود.
مشهدیلغتنامه دهخدامشهدی . [ م َ هََ ] (اِخ ) تیره ای از ایل بویراحمدی کوه کیلویه ٔ فارس . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 88).
مشهدیلغتنامه دهخدامشهدی . [ م َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب به شهر مقدس مشهد. || لقب کسی که مزار امام ثامن ، علیه الصلوةوالسلام را زیارت کرده باشد. (ناظم الاطباء).
مشهدةلغتنامه دهخدامشهدة. [م َ هََ / هَُ دَ ] (ع اِ) مشهد. (منتهی الارب ). جای حاضر آمدن مردمان . محضر مردم . ج ، مشاهد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مشهد (ع اِ) شود.
مشهدالکوبهلغتنامه دهخدامشهدالکوبه . [ م َ هََ دِل ْ ب َ ] (اِخ ) دهی از دهستان فراهان بخش فرمهین شهرستان اراک است و 1073 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
مشهدریزهلغتنامه دهخدامشهدریزه . [ م َ هََ زَ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز دهستان میان ولایت باخرز است که در بخش طیبات شهرستان مشهد واقع است و 1778 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
مشهدیلغتنامه دهخدامشهدی . [ م َ هََ ] (اِخ ) تیره ای از ایل بویراحمدی کوه کیلویه ٔ فارس . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 88).
مشهدی حسینکلولغتنامه دهخدامشهدی حسینکلو. [ م َ هََ ح ُ س ِ ک ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان منجوان است که در بخش خداآفرین شهرستان تبریز واقع است و 175 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
مشهدیلغتنامه دهخدامشهدی . [ م َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب به شهر مقدس مشهد. || لقب کسی که مزار امام ثامن ، علیه الصلوةوالسلام را زیارت کرده باشد. (ناظم الاطباء).
مشهدی سرالغتنامه دهخدامشهدی سرا. [ م َ هََ س َ ] (اِخ ) دهی از دهستان لنگا از قصبه ٔ تنکابن است . (ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 143).
مشهدی کندیلغتنامه دهخدامشهدی کندی . [ م َ هََ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان آغمیون است که در بخش مرکزی شهرستان سراب واقع است و 156 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
چارباغ مشهدلغتنامه دهخداچارباغ مشهد. [ غ ِ م َ هََ ] (اِخ ) در شهر مشهد مقدس است از بناهای اولاد امیرتیمور گورکان و همیشه مسکن سلاطین و حکام و امرای بزرگ بوده در سنه ٔ 861 هَ . ق . صبح روز سه شنبه بیست وپنجم ربیع الثانی میرزا ابوالقاسم بابر گورکانی بن بایسنقربن میرز
سبزمشهدلغتنامه دهخداسبزمشهد. [ س َ م َ هََ ](اِخ ) یا فوجرد (شاید همان دروازه ٔ قدیم گرگان باشد). رجوع به سفرنامه ٔ مازندران رابینو و فوجرد شود.
وادی مشهدلغتنامه دهخداوادی مشهد. [ ی ِ م َ هََ ] (اِخ ) یکی از سه جلگه ٔ مهم پارت که بین کوههای اکراد و آلاداغ و میرابی قرار دارد. (دو جلگه ٔ دیگر وادی نیشابور و وادی میان آباد است ). رجوع به وادی نیشابور شود. (تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2
امام زاده مشهدلغتنامه دهخداامام زاده مشهد. [ اِ دَ / دِ م َ هََ] (اِخ ) محلی است در مغرب جهرم . (یادداشت مؤلف ).
خرابه ٔ مشهدلغتنامه دهخداخرابه ٔ مشهد. [ خ َ ب ِ ی ِ م َ هََ ](اِخ ) نام دهی است از ده های سدن رستاق مازندران . (ازمازندران و استرآباد رابینو ترجمه ٔ فارسی ص 168).